Σας πληροφορούμε ότι υπάρχει μία λύση για να μην πετάμε τίποτα από τα ρουχαλάκια και παιχνίδια που δεν χρησιμοποιούν πια τα παιδιά μας και που είναι φυσικά σε καλή κατάσταση."Τα παιδιά του Δρόμου" είναι ένα σπίτι που φιλοξενεί και "χρηματοδοτεί" φτωχά παιδιά και οικογένειες απ' όλο τον κόσμο που "δεν έχουν στον ήλιο μοίρα". Αφορά παιδιά που είτε είναι ορφανά, είτε οι οικογένειές τους είναι πολύ φτωχές. Δέχονται τα πάντα σε καλή κατάσταση (ρούχα, παιχνίδια, μικροέπιπλα, καρότσια, κλπ) για ηλικίες που αφορούν ακόμη και βρέφη. Γι' αυτό το λόγο, εάν θέλετε, μπορείτε να συμβάλλετε κι εσείς βοηθώντας αυτά τα παιδάκια δίνοντάς τους λίγη χαρά.
"Τα παιδιά του δρόμου" βρίσκονται στη διεύθυνση
Αρίστωνος 6-8 και γωνία Κωνσταντινουπόλεως 165
Μεταξουργείο, Κολωνός
Υπεύθυνη Κοινωνική Λειτουργός : κα Μυρτώ Λαιμού
Τηλέφωνο : 210.5239.402 και 210.5221.149
Ώρες : 11.00 - 18.00 καθημερινά
"Τα παιδιά του δρόμου" βρίσκονται στη διεύθυνση
Αρίστωνος 6-8 και γωνία Κωνσταντινουπόλεως 165
Μεταξουργείο, Κολωνός
Υπεύθυνη Κοινωνική Λειτουργός : κα Μυρτώ Λαιμού
Τηλέφωνο : 210.5239.402 και 210.5221.149
Ώρες : 11.00 - 18.00 καθημερινά
Το παιδί του δρόμου
Στίχοι: Βαγγέλης Παπάζογλου, Αγγούρης
Μουσική: Βαγγέλης Παπάζογλου, Αγγούρης
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Κάβουρας
Είμαι του δρόμου το παιδί
το παραπονεμένο
και σαν σκυλάκι κάθομαι
στους πάγκους το καημένο
Το κρύο έχω πίκρα μου
η ζέστη είν' η χαρά μου
του κάθενός το θέλημα
ειν' η παρηγοριά μου
Η πείνα δε με φόβισε
ορφάνια δε θυμούμαι
βρέθηκα έτσι στον ντουνιά
και δεν παραπονούμαι.
Γειά σου Κάβουρα παραπονιααρη!
Κι αν αποθάνω και βρεθεί
κανένας και με θάψει
είμαι του δρόμου το παιδί
κι εκείνοςας με κλάψει
Μουσική: Βαγγέλης Παπάζογλου, Αγγούρης
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Κάβουρας
Είμαι του δρόμου το παιδί
το παραπονεμένο
και σαν σκυλάκι κάθομαι
στους πάγκους το καημένο
Το κρύο έχω πίκρα μου
η ζέστη είν' η χαρά μου
του κάθενός το θέλημα
ειν' η παρηγοριά μου
Η πείνα δε με φόβισε
ορφάνια δε θυμούμαι
βρέθηκα έτσι στον ντουνιά
και δεν παραπονούμαι.
Γειά σου Κάβουρα παραπονιααρη!
Κι αν αποθάνω και βρεθεί
κανένας και με θάψει
είμαι του δρόμου το παιδί
κι εκείνοςας με κλάψει
Φτάσαμε στον 21ο αιώνα και αν κοιτάξουμε λίγο γύρω μας θα δούμε παιδιά που είναι ορφανά και πεινάνε. Τα παιδιά αυτά δεν έχουν σπίτι για να μείνουν ούτε συγγενείς. Δεν έχουν παιχνίδια για να παίξουν, δεν έχουν να ντυθούν, να φάνε και δεν έχουν αγάπη από κανέναν. Τα συναντάμε σε φανάρια, στους δρόμους, σε υπόγειες διαβάσεις, να πλένουν τα τζάμια αυτοκινήτων ή ακόμα να πουλάνε χαρτομάντιλα ή νερά.
Αν δεν έχετε κάτι να προσφέρετε, απλά Προώθηστε αυτό το μήνυμα σε όσα περισσότερα άτομα μπορείτε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου