ΑΒΑΤΟΝ ΤΕΥΧΟΣ 37 ΔΕΚ.Συνέντευξη του ΝΤΙΜΙ ΣΑΜΙΟΥΕΛ ΜΑΝΙΑΡΑ, ένας ελληνοεβραϊκής καταγωγής «αποκωδικοποιητής των παγκόσμιων γεγονότων», διακεκριμένος οικονομολόγος, αλλά και φορέας μιας «αποκαλυπτικής γνώσης»
Πείτε μου, κύριε Μανιάρα, γιατί οι Εβραίοι θεωρούν τους εαυτούς τους «περιούσιο λαό του Θεού»;
Για να μπορέσουμε να αντιληφθούμε πως γεννήθηκε η ιδέα στους Εβραίους ότι είναι περιούσιος λαός πρέπει να ξεκινήσουμε από την αρχή, από την ίδια τη γένεση του ανθρώπου. Σύμφωνα λοιπόν με τις Γραφές ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο στον Παράδεισο της Εδέμ. Ο Παράδεισος της Εδέμ βρίσκεται στο αστρικό επίπεδο κι εκεί ο άνθρωπος ήταν αθάνατος δεν είχε καμία από τις ανάγκες ή τις αδυναμίες που γνωρίζουμε, δεν αρρώσταινε, δεν προβληματιζόταν, ήταν αιώνιος και παντοτινά νέος τρεφόταν από τον ήλιο του αστρικού επιπέδου, ο οποίος είναι διαφορετικός από τον υλικό ήλιο μας!Για να δημιουργήσει ο Θεός τον Παράδεισο της Εδέμ πήρε ό,τι καλύτερο υπήρχε από τους κόσμους που είχε πρωτίστως πλάσει. Ο πρώτος απ' αυτούς τους κόσμους ήταν το βασίλειο των πετρωμάτων, από το οποίο πήρε ό,τι καλύτερο και το μετέφερε στο δεύτερο κόσμο, το βασίλειο των υδάτων. Τα καλύτερα ύδατα και πετρώματα τα μετέφερε στον τρίτο κόσμο που έπλασε: τον κόσμο των φυτών και των ζώων. Τοιουτοτρόπως, διαλέγοντας τα καλύτερα από τον τρίτο κόσμο τα μετέφερε στον τέταρτο, ο οποίος είναι ο κόσμος των αγγέλων. Ο τελευταίος κόσμος που δημιούργησε ο Θεός με τα καλύτερα υλικά από τους προηγούμενους κόσμους ήταν ο κόσμος του ανθρώπου, ο πέμπτος, ο οποίος είναι και ο τελειότερος. Εδώ πρέπει να τονιστεί ότι επειδή ο άνθρωπος είναι πλάσμα του πέμπτου κόσμου έχει πέντε δάχτυλα, τον βλέπουμε να συμβολίζεται στην Καμπάλα και στις μυστικές παραδόσεις του κόσμου ως πεντάλφα, το άστρο με τις πέντε άκρες που σχηματίζεται όταν ο άνθρωπος στέκεται τα χέρια και τα πόδια στην έκταση.Σύμφωνα λοιπόν με τη μυστική παράδοση ο άνθρωπος είναι το τελειότερο πλάσμα του πέμπτου κόσμου, του τελειότερου από όλους. Είναι αποτέλεσμα των καλύτερων στοιχείων που διαλέχτηκαν από τους προηγούμενος κόσμους και γι' αυτό τα περιέχει όλα. Ο άνθρωπος δηλαδή έχει μέσα του στοιχεία της γης, του νερού, των ζώων και των αγγέλων.
Αφού ο Θεός έπλασε τους αγγέλους για ποιο λόγο έπλασε και τον άνθρωπο; Είχε κάποιο ιδιαίτερο σκοπό για μας;
Ο άνθρωπος του αστρικού επιπέδου ήταν το τελειότερο δημιούργημα του Θεού! Και πράγματι ο Θεός τον έπλασε προορίζοντάς τον για συγκυβερνήτη του σύμπαντος. Σκοπός δηλαδή του ανθρώπου ήταν και είναι να εξελιχθεί ώστε να γίνει θεός και να σταθεί δίπλα στov Πατέρα του. Αυτός ο πρώτος άνθρωπος ονομαζόταν Αδάμ, ο οποίος ήταν ερμαφρόδιτος... η Εύα δημιουργήθηκε αργότερα κατά επιθυμία του Αδάμ.Σε αυτό το σημείο πρέπει να ειπωθεί ότι υπάρχει μια διαφορά ανάμεσα στη δημιουργία των πέντε κόσμων: Οι τέσσερις πρώτοι κόσμοι δημιουργήθηκαν από τον Θεό με ήχους, ενώ ο πέμπτος από την πρoσωπική του επιμέλεια. Αυτή η διαφορά ήταν που έκανε τον αρχηγό των αγγέλων του τέταρτου κόσμου, τον Εωσφόρο, να ζηλέψει και να εναντιωθεί στo τελειότερο πλάσμα του Θεού-Πατέρα, τον Αδάμ.Ο Εωσφόρος για να εμποδίσει την εξέλιξη του Αδάμ μύησε την Εύα στη γνώση του έρωτα, στο σεξ. Οι Πρωτόπλαστοι με το που έκαναν την ερωτική πράξη πέρασαν από το αστρικό επίπεδο στο υλικό, στον κόσμο μας. Αυτό που πρέπει να γνωρίζουμε είναι ότι ο έρωτας είναι δημιούργημα του Εωσφόρου, ενώ η αγάπη είναι δημιούργημα του Θεού. Με τον έρωτα μικραίνεις την ψυχή σου, ενώ με την αγάπη τη μεγαλώνεις.Από εδώ ξεκινάει το θέμα του Εβραϊσμού. Η Εύα μετά την ερωτική πράξη που είχε με τον Εωσφόρο γέννησε τον Κάιν, από τον οποίο κατάγονται όλες οι υπόλοιπες φυλές των ανθρώπων, ενώ από τα παιδιά που γέννησε με τον Αδάμ κατάγονται οι Αδαμιστές ΕβραίοιΜε τους Αδαμιστές αυτούς, τα παιδιά δηλαδή του Αδάμ, ο Θεός έκλεισε συμφωνία, διαθήκη, γιατί διαθήκη σημαίνει συμφωνία, ότι μέσω αυτών θα επανέλθει ο άνθρωπος στο αστρικό επίπεδο. Σκοπός λοιπόν των Αδαμιστών είναι ο άνθρωπoς να βρει την αιώνια ειρήνη σε αυτόν τον κόσμο και έτσι να οδηγηθεί στον δρόμο του μοναδικού πατέρα-Θεού. Έτσι οι Αδαμιστές Εβραίοι έγιναν ο περιούσιος λαός του Θεού. Ωστόσο οι Αδαμιστές ήρθαν σε επαφή με τους Καϊνιστές, τα παιδιά του Κάιν, τις υπόλοιπες φυλές δηλαδή του κόσμου και έχασαν όσες από τις ιδιότητες είχαν κληρονομήσει από τον πατέρα τους. Λίγοι μονάχα ήταν αυτοί που διατήρησαν την καθαρότητά τους και συνέχισαν να επικοινωνούν άμεσα με τον Θεό. Ένας από τους Αδαμιστές ήταν ο Νώε. Ο Θεός προκάλεσε τον Κατακλυσμό για να καθαρίσει τον υλικό κόσμο από τους Καϊνιστές και γι' αυτό έσωσε μόνο τον Νώε και την οικογένειά του...Ναι, αλλά στις μυθολογίες των υπολοίπων λαών της ανατολικής Μεσογείου έχουμε κι άλλους που διασώθηκαν από τον Κατακλυσμό. Για παράδειγμα στην Ελλάδα αναφέρεται ο Δευκαλίωνας και η Πύρρα...Όσοι σώθηκαν από τον Κατακλυσμό, σώθηκαν μετά από παρέμβαση του Εωσφόρου...
Δηλαδή οι 'Ελληνες και όλοι οι Μεσοποτάμιοι σώθηκαν από τον Σατανά;
Ναι! Άλλωστε όλοι οι Καϊνιστές είναι παιδιά, όπως ανέφερα, του Σατανά του οποίου ο σκοπός είναι να μην αφήσει τον άνθρωπo να εξελιχθεί σε θεό! Και εδώ μπλέκονται οι Έλληνες.Ο Εωσφόρος για να εμποδίσει τους Αδαμιστές διάλεξε από τους Καϊνιστές τη φυλή με την υψηλότερη ευφυΐα τους Έλληνες. Οι Έλληνες ήταν ο περιούσιος λαός του Εωσφόρου! Σ' αυτούς έδωσε όλη τη δική του γνώση και τους βοήθησε να εξελιχθούν, ώστε να εμποδίσουν το έργο των Αδαμιστών. Οι θεοί του Ολύμπου ήταν οι ακόλουθοι άγγελοι του Εωσφόρου, που μέσω αυτών οι Έλληνες πήραν τη σοφία του. Ο Εωσφόρος ήταν που έδωσε όλες τις επιστήμες στους Έλληνες με σκοπό να εκμεταλλευτεί την ευφυΐα τους για να εμποδίσει τους Αδαμιστές να ξαναβρούν το χαμένο Παράδεισο. Έτσι άρχισε ο ανταγωνισμός των δυο αυτών φυλών, της ελληνικής και των Αδαμιστών Εβραίων.
Όλη δηλαδή η ελληνική σοφία είναι έργο του Εωσφόρου;
Η σοφία των αρχαίων Ελλήνων, ναι, προέρχεται από τον Εωσφόρο ώστε να καταπολεμήσει τους Αδαμιστές. Με τον καιρό όμως οι Έλληνες αναπτύσσοντας τη φιλοσοφία τους έφτασαν στο επίπεδο να δουν την αλήθεια και να καταλάβουν ότι ο Θεός είναι τελικά ένας. Ωστόσο οι περισσότεροι Έλληνες βρίσκονταν πάντοτε κάτω από την επήρεια του Σατανά, αφού ο έρωτας ήταν ένα από τα μεγαλύτερα ιδανικά της φυλής.Το σεξ έπαιζε μεγάλο ρόλο στις τελετουργίες αλλά και στη στάση ζωής τους, όμως όπως τόνισα το σεξ δόθηκε από τον Εωσφόρο στον άνθρωπο σαν δόλιο δώρο, ώστε να μην εξελιχθεί σε θεό και συγκυβερνήτη του σύμπαντος. Γι' αυτό και βλέπουμε ότι οι Έλληνες είχαν θεό του έρωτα αλλά όχι θεό της αγάπης. Εκτός αυτού, είναι γνωστό στην κάθε μυστική παράδοση ότι μόνο η αποχή από τον έρωτα (δηλαδή το σεξ) μπορεί να φέρει την ολοκλήρωση και την ελευθερία της ψυχής.Εδώ έρχεται και η άμωμη σύλληψη του Χριστού. Ο Υιός του Θεού ήρθε στη Γη χωρίς να γίνει η ερωτική πράξη. Αλλά και με τον ερχομό του Ιησού γίνεται η μεγάλη αλλαγή. Έτσι, ενώ μέχρι την εμφάνιση του Χριστού ο περιούσιος λαός του Θεού ήταν ο εβραϊκός, με τη σταύρωση του Υιού Του και τη διάδοση της διδασκαλίας του, περιούσιος λαός γίνεται ο ελληνικός! Οι Έλληνες είναι αυτοί που θα οδηγήσουν όλους τους υπόλοιπους λαούς στη σωτηρία και στη θέωση, γιατί είναι αυτοί που μέσω της ευφυΐας τους αντιλήφθηκαν πρώτοι την πλάνη του Σατανά και αποδέχτηκαν το Λόγο του Ιησού.Μέσω της ελληνικής γλώσσας ο Λόγος του Ιησού μεταδόθηκε στον κόσμο και μέσω της δυναμικής των Ελλήνων κρατήθηκε ο Χριστιανισμός στον κόσμο. Μάλιστα όλα αυτά που γίνονται σήμερα, το ότι δηλαδή η Ελλάδα έχει χάσει το μεγαλείο της, το ότι πηγαίνουν να της κλέψουν την ιστορία της, η συρρίκνωση του Ελληνισμού κ.λπ. οφείλονται στη μεταστροφή των Ελλήνων από περιούσιο λαό του Εωσφόρου σε περιούσιο λαό του Ιησού. 'Ο,τι είχε δώσει παλιότερα ο Εωσφόρος στους 'Ελληνες έχει αρχίσει και το παίρνει πίσω. Θέλει να εξαφανίσει όλη την ελληνική παράδοση και να εξαφανίσει τους 'Ελληνες. Ωστόσο μπορεί να χάνουμε στον υλικό κόσμο, κερδίζουμε όμως σε πνευματικό επίπεδο, αφού ο μοναδικός λαός που μπορεί να σώσει τον κόσμο σήμερα είναι ο ελληνικός!
Υπάρχουν σήμερα Αδαμιστές Εβραίοι και ποια είναι η σχέση τους με τους Έλληνες;
Ένας από τους γνωστότερους Αδαμιστές της εποχής μας ήταν ο Αϊνστάιν. Αυτήν τη στιγμή όμως το μεγαλύτερο ποσοστό των Αδαμιστών Εβραίων βρίσκεται στο Ισραήλ, ενώ οι περισσότεροι Καϊνιστές Εβραίοι είναι απλωμένοι στην Οικουμένη. Οι Καϊνιστές Εβραίοι έχοντας χάσει παντελώς τη χάρη του Θεού συνεργάζονται με τον Εωσφόρο και είναι αυτοί που σήμερα βρίσκονται πίσω από κάθε κακό της ανθρωπότητας.Οι Καϊνιστές Εβραίοι ήταν που ξεκίνησαν το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο με στόχο να συγκεντρώσουν τους Αδαμιστές ώστε είτε να τους θανατώσουν, όπως και το έκαναν, είτε για να τους στείλουν στο Ισραήλ, με σκοπό να τους εγκλωβίσουν ώστε να μπορούν να ελέγχουν τον κόσμο ελεύθερα. Οι Καϊνιστές Εβραίοι σήμερα, είναι αυτοί που προωθούν την παγκοσμιοποίηση, την ομογενοποίηση των λαών. τον άκρατο καταναλωτισμό και τον υλισμό. Αυτοί κατέχουν την εξουσία και τον πλούτο του πλανήτη και προωθούν την απόρριψη των αξιών και των ιδανικών της ανθρωπότητας. Θέλουν να φτιάξουν έναν κόσμο που να τον ελέγχουν και να τον χειρίζονται σύμφωνα με τις ορέξεις του Εωσφόρου.Αντίπαλοι όμως σήμερα των Καϊνιστών Εβραίων δεν είναι μόνο οι Αδαμιστές, αλλά και οι 'Ελληνες! Γιατί οι 'Ελληνες έχοντας τώρα τη χάρη του Θεού προσπαθούν να διατηρήσουν το Λόγο Του, να κρατήσουν τις αξίες και τα ιδανικά της ανθρωπότητας με τα οποία ο άνθρωπος μπορεί να φτάσει στη θέωση, δηλαδή την αγάπη και την ελευθερία. Κι όταν θα γίνει η Δευτέρα Παρουσία, ο Χριστός τους πρώτους που θα ζητήσει να εμφανιστούν μπροστά Του θα είναι οι Έλληνες, ο σημερινός περιούσιος λαός Του!
16 σχόλια:
Πες μας τι πινεις και δε μας δινεις
H MALAKIA XARIZEI YGEIA,
DYNAMVNEI TA PAIDIA,
TOYS KANEI MPRATSA VRAIA FATSA,
EINAI KAI OIKONOMIKIA...
MALAKIA,MALAKIA
AP' TO PRVI VS TO BRADY,
MALAKIA, MALAKIA,
MALAKIA STO SKOTADI.
ΕΦΥΓΑ ΚΑΤΕΥΘΕΙΑΝ ΝΑ ΓΙΝΩ ΣΑΤΑΝΙΣΤΗΣ
sto site sxoliazoun taktika o N.Dhmou (Πες μας τι πινεις και δε μας δινεις) kai alla evraiogenh (isws h gynaika tou kai o arxiroufianos Dhmhtras mazi me tous eklektous tou "theou" kai tous ekproswpous tou...KIS(S my ass)).
TO MONO VEVAIO EINAI OTI TO MISOS TWN EVRAIWN GIA TOUS ELLHNES EINAI ARXAIOTATO KAI VA8YTATO. OI EVRAIEI SE ANTI8ESH ME MAS TA GOYMS GNWRIZOUN POLY KALA APO POU PROERXONTAI KAI AKOMA KAI TWRA MAS VRIZOUN SYSTHMATIKA KAI ME KA8E EFKAIRIA. ALLH8EIA, GIATI DE MAS EXHGOUN TA PALIKARIA ME TIS PERITWMES POU KA8E TOSO SXOLIAZOUN TI GIORTAZOUN TO HANUKAH? TI SYMVOLIZEI TO MENORAH? SAS AKOUW KYRIOI...
TO IERO VIVLIO TWN EVRAIWN, AFTO POU PERIEXEI OLH THN KTHNODIA THS 8RHSKEIAS TOUS EINAI TO TALMUD. H KABALLAH EINAI KLEMENOS NEOPLATWNISMOS ANAKATEMENOS ME EVRAIKH KAKOURGIA (SYGNWMH, ...SOFIA). TIS ARI8MHTIKES SXESEIS POU YPOTI8ETAI PWS PERIEXEI H EVRAIKH GLWSSA TIS ONOMAZOIUN GEMATRIA, DHLADH GEWMETRIA!!! TO "FILOSOFIKO" YPOVA8RO TOU EVRAISMOU OFEILETAI STO RAVINO MAIMONIDH POU EZHSE TON 110 AIWNA M.E. (META TON EVRAIO J-GUY), SA NA LEME OTI TO FYLOSOFIKO YPOVA8RO TOU POLY8EISMOU TWN ELLHNWN TI8ETAI SHMERA!!! PRIN OI EVRAIOI DEN EIXAN TI-PO-TA. OSO GIA TO MAIMONIDH (TI ONOMA!) OLOS O KOSMOS XEREI POSO KATAKLEPSE TON ARISTOTELH, PAROL'AFTA KANENA OUSIASTIKO ERWTHMA DEN TON APASXOLHSE PARA MONO OTI EXEI SHESH ME TH FARA TOUS, ANALWNEI MALISTA TONOUS SKEPSEIS STO GIATI KOVOUN TA...POULAKIA TOUS.
SHMERA OI EVRAIOI MAS POULANE KABBALAH KAI SOFIA. MIA ZWH APATEWNES KAI KLEFTES. DIAVASTE TON TARAS BULBA TOU GOGOL GIA NA KATALAVAITE TI EKANAN PRIN TO "OLOKAFTWMA" (SORRY TO... SOAH) KAI GIATI TOUS SYXAINONTAN OPOI. LOIPON DEN EKANAN TIPOTA DIAFORETIKO APO AFTA POU KANPOUN SHMERA.
OI "ELLHNES" EVRAIOI ONOMAZOUN TA PAIDIA TOUS ARISTOVOULO, IASONA, ARTEMIO KAI ALLA ...ELLHNOPREPH. AN TA GOYMS HXERAN ISTORIA 8A MA8AINAN TO GIATI. APLO LEW POS ARTEMION HTAN O EVRAIOS THS KYPROU POU KATESFAXE DEKADES XILIADES ELLHNWN. GIA TA ALLA PALLHKARIA DIAVASTE TO PERI MAKAVAIWN.
LYSOMANATE KWLOFARA, AFTO KANETE PANTA OTAN SAS PAROUN XAMPARI. ANTE KAI KALES MYNHSEIS PERITMHMENA ARXIDIA
Η άρνηση είναι για τον χριστιανισμό είναι αδύνατη. Ο χριστιανός δεν έχει ικανότητα επιχειρηματολογίας, δεν πιστεύει ότι ένα άρθρο πίστεως θα επικρατήσει με αποδείξεις. Το χριστιανικό δόγμα δεν αντιφάσκει για τον χριστιανό. Διότι δεν γνωρίζει ότι υπάρχουν άλλα δόγματα, ή ότι μπορούν να υπάρξουν, και δεν μπορεί να φανταστεί καν οτιδήποτε να του αντιστέκεται.
Ο χριστιανισμός θεώρησε μόνον την υποκειμενική πραγματικότητα, ως πραγματικότητα, ως αλήθεια, οτιδήποτε άλλο έβλεπε γύρω του, φυσικό, προσωρινό, γεωγραφικό, ιστορικό, τα έβλεπε ως σημάδια, ως υλικό για παραβολές.
Ο χριστιανισμός είναι η ενσάρκωση της θανατηφόρας εχθρότητος προς την ειλικρίνεια, προς οποιαδήποτε ανάταση της ψυχής, πρός το πνεύμα, προς οτιδήποτε ανθρώπινο.
Όλες οι ιδέες του χριστιανισμού αναγνωρίζονται τώρα ως η χειρότερη πλαστογραφία της πραγματικότητος, που εφευρέθηκε για να υποβιβάσει όλες τις φυσικές αξίες. Τώρα ο χριστιανός παπάς αναγνωρίζεται όπως πραγματικά είναι: το πιό επικίνδυνο παράσιτο, η δηλητηριώδης αράχνη της δημιουργίας.
Ο χριστιανισμός είναι μία εξέγερση όλων των χαμερπών πλασμάτων που σέρνονται στο έδαφος εναντίον οτιδήποτε ανωτέρου. Είναι το ευαγγέλιο των «ταπεινών» κατωτέρων.
Στον χριστιανισμό παρατηρούμε την πιό θανατηφόρα μεγαλομανία που έχει δει ποτέ η γη: εκτρώματα απατεώνων και ψευτών άρχισαν να διεκδικούν αποκλειστικά δικαιώματα στις έννοιες «Θεός», «Αλήθεια», «Φώς», «Πνεύμα», «Αγάπη», «Σοφία». Λες και αυτές οι έννοιες ήταν ταυτόσημες με τους εαυτούς των και φρόντισαν να τις περιχαρακώσουν από τον υπόλοιπο κόσμο. Μικροί υπερ-εβραίοι αντέστρεψαν τις ανθρώπινες αξίες, έφεραν τα πάνω-κάτω, για να πετύχουν τους σκοπούς τους. Ωσάν ο χριστιανός να ήταν το νόημα, το αλάτι, το κριτήριο, ακόμα ο τελικός κριτής όλων των άλλων.
Ακόμα και οι γραμματείς και οι φαρισαίοι θα έπρεπε σίγουρα να άξιζαν κάτι για να τους μισεί τόσο πολύ ο χριστιανισμός. Τους κατηγορεί για υποκρισία, λες και μπορούσαν να εκτοξεύσουν τέτοια κατηγορία οι πρώτοι χριστιανοί!
Κάθε λέξη που προέρχεται από τα χείλη των «πρώτων χριστιανών» είναι ψέμμα, και κάθε του πράξη είναι ενστικτωδώς απάτη. Οτιδήποτε μισεί ο χριστιανός παπάς, οποιονδήποτε μισεί ο χριστιανός παπάς έχει κάποια αξία. Ο χριστιανός και ειδικά ο χριστιανός παπάς είναι μέτρο αξιών.
Το κίνητρο, η ώθηση να ψεύδεται, από αυτό αναγνωρίζω ένα προχειροτονημένο θεολόγο.
Σε τελευταία ανάλυση, ποιός είναι ο σκοπός του ψεύδους; Το γεγονός ότι στον χριστιανισμό, ο «άγιος» σκοπός δεν είναι ορατός, είναι η αντίρρησή μου στα μέσα που χρησιμοποιεί. Μόνον κακοί σκοποί εμφανίζονται: η δηλητηρίαση της ανθρώπινης ζωής, η απαξίωση του σώματος, η υποβάθμιση του ανθρώπου με την χρήση της αμαρτίας, άρα και τα μέσα που χρησιμοποιεί είναι κακά.
Οι πρώτοι χριστιανοί, αυτοί οι «άγιοι» αναρχικοί έκαναν ζήτημα «ευσέβειας» να καταστρέψουν τον κόσμο, την ρωμαϊκή αυτοκρατορία, ώστε στο τέλος να μην μείνει ούτε μία πέτρα όρθια.
Ο παρασιτισμός είναι η μόνη πρακτική του χριστιανισμού. Με τα αναιμικά και «άγια» ιδανικά του, ρουφάει προς τα έξω όλο το αίμα, όλη την αγάπη, όλη την ελπίδα για ζωή του ανθρώπου.
Ο σταυρός είναι το χαρακτηριστικό σύμβολο της πιο καταχθόνιας συνωμοσίας που έγινε ποτέ εναντίον της ομορφιάς, εναντίον της ευζωίας, της σοφίας, της καλωσύνης της ψυχής, εναντίον της ίδιας της ζωής.
Η αιώνια κατηγορία εναντίον του χριστιανισμού που θα γράψω σε κάθε τοίχο είναι η εξής: Αποκαλώ τον χριστιανισμό την χειρότερη κατάρα, την μεγίστη αχρειότητα, το μεγάλο ένστικτο εκδικήσεως, για τον οποίο κανένα μέσον δεν είναι αρκετά δηλητηριώδες. Αποκαλώ τον χριστιανισμό την μέγιστη κατάρα πάνω στο ανθρώπινο γένος.
Η ανθρωπότητα μετρά τον χρόνο από τότε που έπεσε πάνω της αυτή η κατάρα, από την πρώτη μέρα του χριστιανισμού! ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ; Από σήμερα; Η επανεκτίμηση όλων των αξιών!...
Φρειδερίκος Νίτσε.
FYI about Talmud:
http://www.revisionisthistory.org/talmudic.html
THE ANTICHRIST
by Friedrich Nietzsche
http://www.fns.org.uk/ac.htm
...................................
Here I barely touch upon the problem of the origin of Christianity. The first thing necessary to its solution is this: that Christianity is to be understood only by examining the soil from which it sprung--it is not a reaction against Jewish instincts; it is their inevitable product; it is simply one more step in the awe-inspiring logic of the Jews. In the words of the Saviour, "salvation is of the Jews." 4--The second thing to remember is this: that the psychological type of the Galilean is still to be recognized, but it was only in its most degenerate form (which is at once maimed and overladen with foreign features) that it could serve in the manner in which it has been used: as a type of the Saviour of mankind.
--The Jews are the most remarkable people in the history of the world, for when they were confronted with the question, to be or not to be, they chose, with perfectly unearthly deliberation, to be at any price: this price involved a radical falsification of all nature, of all naturalness, of all reality, of the whole inner world, as well as of the outer. They put themselves against all those conditions under which, hitherto, a people had been able to live, or had even been permitted to live; out of themselves they evolved an idea which stood in direct opposition to natural conditions--one by one they distorted religion, civilization, morality, history and psychology until each became a contradiction of its natural significance. We meet with the same phenomenon later on, in an incalculably exaggerated form, but only as a copy: the Christian church, put beside the "people of God," shows a complete lack of any claim to originality. Precisely for this reason the Jews are the most fateful people in the history of the world: their influence has so falsified the reasoning of mankind in this matter that today the Christian can cherish anti-Semitism without realizing that it is no more than the final consequence of Judaism.
In my "Genealogy of Morals" I give the first psychological explanation of the concepts underlying those two antithetical things, a noble morality and a ressentiment morality, the second of which is a mere product of the denial of the former. The Judaeo-Christian moral system belongs to the second division, and in every detail. In order to be able to say Nay to everything representing an ascending evolution of life--that is, to well-being, to power, to beauty, to self-approval--the instincts of ressentiment, here become downright genius, had to invent an other world in which the acceptance of life appeared as the most evil and abominable thing imaginable. Psychologically, the Jews are a people gifted with the very strongest vitality, so much so that when they found themselves facing impossible conditions of life they chose voluntarily, and with a profound talent for self-preservation, the side of all those instincts which make for decadence--not as if mastered by them, but as if detecting in them a power by which "the world" could be defied. The Jews are the very opposite of decadents: they have simply been forced into appearing in that guise, and with a degree of skill approaching the non plus ultra of histrionic genius they have managed to put themselves at the head of all decadent movements (--for example, the Christianity of Paul--), and so make of them something stronger than any party frankly saying Yes to life. To the sort of men who reach out for power under Judaism and Christianity,--that is to say, to the priestly class-decadence is no more than a means to an end. Men of this sort have a vital interest in making mankind sick, and in confusing the values of "good" and "bad," "true" and "false" in a manner that is not only dangerous to life, but also slanders it.
25.
The history of Israel is invaluable as a typical history of an attempt to denaturize all natural values: I point to five facts which bear this out. Originally, and above all in the time of the monarchy, Israel maintained the right attitude of things, which is to say, the natural attitude. Its Jahveh was an expression of its consciousness of power, its joy in itself, its hopes for itself: to him the Jews looked for victory and salvation and through him they expected nature to give them whatever was necessary to their existence--above all, rain. Jahveh is the god of Israel, and consequently the god of justice: this is the logic of every race that has power in its hands and a good conscience in the use of it. In the religious ceremonial of the Jews both aspects of this self-approval stand revealed. The nation is grateful for the high destiny that has enabled it to obtain dominion; it is grateful for the benign procession of the seasons, and for the good fortune attending its herds and its crops.--This view of things remained an ideal for a long while, even after it had been robbed of validity by tragic blows: anarchy within and the Assyrian without. But the people still retained, as a projection of their highest yearnings, that vision of a king who was at once a gallant warrior and an upright judge--a vision best visualized in the typical prophet (i.e., critic and satirist of the moment), Isaiah. --But every hope remained unfulfilled. The old god no longer could do what he used to do. He ought to have been abandoned. But what actually happened? simply this: the conception of him was changed--the conception of him was denaturized; this was the price that had to be paid for keeping him.--Jahveh, the god of "justice"--he is in accord with Israel no more, he no longer visualizes the national egoism; he is now a god only conditionally. . . The public notion of this god now becomes merely a weapon in the hands of clerical agitators, who interpret all happiness as a reward and all unhappiness as a punishment for obedience or disobedience to him, for "sin": that most fraudulent of all imaginable interpretations, whereby a "moral order of the world" is set up, and the fundamental concepts, "cause" and "effect," are stood on their heads. Once natural causation has been swept out of the world by doctrines of reward and punishment some sort of unnatural causation becomes necessary: and all other varieties of the denial of nature follow it. A god who demands--in place of a god who helps, who gives counsel, who is at bottom merely a name for every happy inspiration of courage and self-reliance. . . Morality is no longer a reflection of the conditions which make for the sound life and development of the people; it is no longer the primary life-instinct; instead it has become abstract and in opposition to life--a fundamental perversion of the fancy, an "evil eye" on all things. What is Jewish, what is Christian morality? Chance robbed of its innocence; unhappiness polluted with the idea of "sin"; well-being represented as a danger, as a "temptation"; a physiological disorder produced by the canker worm of conscience...
26.
The concept of god falsified; the concept of morality falsified ;--but even here Jewish priest craft did not stop. The whole history of Israel ceased to be of any value: out with it!--These priests accomplished that miracle of falsification of which a great part of the Bible is the documentary evidence; with a degree of contempt unparalleled, and in the face of all tradition and all historical reality, they translated the past of their people into religious terms, which is to say, they converted it into an idiotic mechanism of salvation, whereby all offences against Jahveh were punished and all devotion to him was rewarded. We would regard this act of historical falsification as something far more shameful if familiarity with the ecclesiastical interpretation of history for thousands of years had not blunted our inclinations for uprightness in historicis. And the philosophers support the church: the lie about a "moral order of the world" runs through the whole of philosophy, even the newest. What is the meaning of a "moral order of the world"? That there is a thing called the will of God which, once and for all time, determines what man ought to do and what he ought not to do; that the worth of a people, or of an individual thereof, is to he measured by the extent to which they or he obey this will of God; that the destinies of a people or of an individual arecontrolled by this will of God, which rewards or punishes according to the degree of obedience manifested.--In place of all that pitiable lie reality has this to say: the priest, a parasitical variety of man who can exist only at the cost of every sound view of life, takes the name of God in vain: he calls that state of human society in which he himself determines the value of all things "the kingdom of God"; he calls the means whereby that state of affairs is attained "the will of God"; with cold-blooded cynicism he estimates all peoples, all ages and all individuals by the extent of their subservience or opposition to the power of the priestly order. One observes him at work: under the hand of the Jewish priesthood the great age of Israel became an age of decline; the Exile, with its long series of misfortunes, was transformed into a punishment for that great age-during which priests had not yet come into existence. Out of the powerful and wholly free heroes of Israel's history they fashioned, according to their changing needs, either wretched bigots and hypocrites or men entirely "godless." They reduced every great event to the idiotic formula: "obedient or disobedient to God."--They went a step further: the "will of God" (in other words some means necessary for preserving the power of the priests) had to be determined--and to this end they had to have a "revelation." In plain English, a gigantic literary fraud had to be perpetrated, and "holy scriptures" had to be concocted--and so, with the utmost hierarchical pomp, and days of penance and much lamentation over the long days of "sin" now ended, they were duly published. The "will of God," it appears, had long stood like a rock; the trouble was that mankind had neglected the "holy scriptures". . . But the ''will of God'' had already been revealed to Moses. . . . What happened? Simply this: the priest had formulated, once and for all time and with the strictest meticulousness, what tithes were to be paid to him, from the largest to the smallest (--not forgetting the most appetizing cuts of meat, for the priest is a great consumer of beefsteaks); in brief, he let it be known just what he wanted, what "the will of God" was.... From this time forward things were so arranged that the priest became indispensable everywhere; at all the great natural events of life, at birth, at marriage, in sickness, at death, not to say at the "sacrifice" (that is, at meal-times), the holy parasite put in his appearance, and proceeded to denaturize it--in his own phrase, to "sanctify" it. . . . For this should be noted: that every natural habit, every natural institution (the state, the administration of justice, marriage, the care of the sick and of the poor), everything demanded by the life-instinct, in short, everything that has any value in itself, is reduced to absolute worthlessness and even made the reverse of valuable by the parasitism of priests (or, if you chose, by the "moral order of the world"). The fact requires a sanction--a power to grant values becomes necessary, and the only way it can create such values is by denying nature. . . . The priest depreciates and desecrates nature: it is only at this price that he can exist at all.--Disobedience to God, which actually means to the priest, to "the law," now gets the name of "sin"; the means prescribed for "reconciliation with God" are, of course, precisely the means which bring one most effectively under the thumb of the priest; he alone can "save". Psychologically considered, "sins" are indispensable to every society organized on an ecclesiastical basis; they are the only reliable weapons of power; the priest lives upon sins; it is necessary to him that there be "sinning". . . . Prime axiom: "God forgiveth him that repenteth"--in plain English, him that submitteth to the priest.
27.
Christianity sprang from a soil so corrupt that on it everything natural, every natural value, every reality was opposed by the deepest instincts of the ruling class--it grew up as a sort of war to the death upon reality, and as such it has never been surpassed. The "holy people," who had adopted priestly values and priestly names for all things, and who, with a terrible logical consistency, had rejected everything of the earth as "unholy," "worldly," "sinful"--this people put its instinct into a final formula that was logical to the point of self-annihilation: asChristianity it actually denied even the last form of reality, the "holy people," the "chosen people," Jewish reality itself. The phenomenon is of the first order of importance: the small insurrectionary movement which took the name of Jesus of Nazareth is simply the Jewish instinct redivivus--in other words, it is the priestly instinct come to such a pass that it can no longer endure the priest as a fact; it is the discovery of a state of existence even more fantastic than any before it, of a vision of life even more unreal than that necessary to an ecclesiastical organization. Christianity actually denies the church...
I am unable to determine what was the target of the insurrection said to have been led (whether rightly or wrongly) by Jesus, if it was not the Jewish church--"church" being here used in exactly the same sense that the word has today. It was an insurrection against the "good and just," against the "prophets of Israel," against the whole hierarchy of society--not against corruption, but against caste, privilege, order, formalism. It was unbelief in "superior men," a Nay flung at everything that priests and theologians stood for. But the hierarchy that was called into question, if only for an instant, by this movement was the structure of piles which, above everything, was necessary to the safety of the Jewish people in the midst of the "waters"--it represented theirlast possibility of survival; it was the final residuum of their independent political existence; an attack upon it was an attack upon the most profound national instinct, the most powerful national will to live, that has ever appeared on earth. This saintly anarchist, who aroused the people of the abyss, the outcasts and "sinners," the Chandala of Judaism, to rise in revolt against the established order of things--and in language which, if the Gospels are to be credited, would get him sent to Siberia today--this man was certainly a political criminal, at least in so far as it was possible to be one in so absurdly unpolitical a community. This is what brought him to the cross: the proof thereof is to be found in the inscription that was put upon the cross. He died for his own sins--there is not the slightest ground for believing, no matter how often it is asserted, that he died for the sins of others.--
....................................................
--With this I come to a conclusion and pronounce my judgment. I condemn Christianity; I bring against the Christian church the most terrible of all the accusations that an accuser has ever had in his mouth. It is, to me, the greatest of all imaginable corruptions; it seeks to work the ultimate corruption, the worst possible corruption. The Christian church has left nothing untouched by its depravity; it has turned every value into worthlessness, and every truth into a lie, and every integrity into baseness of soul. Let any one dare to speak to me of its "humanitarian" blessings! Its deepest necessities range it against any effort to abolish distress; it lives by distress; it creates distress to make itself immortal. . . . For example, the worm of sin: it was the church that first enriched mankind with this misery!--The "equality of souls before God"--this fraud, this pretext for the rancunes of all the base-minded--this explosive concept, ending in revolution, the modern idea, and the notion of overthrowing the whole social order--this is Christian dynamite. . . . The "humanitarian" blessings of Christianity forsooth! To breed out of humanitas a self-contradiction, an art of self-pollution, a will to lie at any price, an aversion and contempt for all good and honest instincts! All this, to me, is the "humanitarianism" of Christianity!--Parasitism as the only practice of the church; with its anaemic and "holy" ideals, sucking all the blood, all the love, all the hope out of life; the beyond as the will to deny all reality; the cross as the distinguishing mark of the most subterranean conspiracy ever heard of,--against health, beauty, well-being, intellect, kindness of soul--against life itself. . . .
This eternal accusation against Christianity I shall write upon all walls, wherever walls are to be found--I have letters that even the blind will be able to see. . . . I call Christianity the one great curse, the one great intrinsic depravity, the one great instinct of revenge, for which no means are venomous enough, or secret, subterranean and small enough,--I call it the one immortal blemish upon the human race. . . .
And mankind reckons time from the dies nefastus when this fatality befell--from the first day of Christianity!--Why not rather from its last?--From today?--The transvaluation of all values! . . .
ΘΑΘΕΛΑ ΝΑΞΕΡΑ ΡΕ ΣΚΑΤΟΕΒΡΑΙΟΙ, ΣΕ ΠΟΙΟ ΣΗΜΕΙΟ ΤΗΣ ΣΚΑΤΟΒΙΒΛΟΥ ΣΑΣ, Ο ΘΕΟΣ ΣΑΣ ΜΙΛΑ ΓΙΑ ΑΓΑΠΗ. ΑΝ ΞΕΡΕΤΕ ΝΑ ΜΟΥ ΤΟ ΠΕΙΤΕ. ΕΓΩ ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΑΣΧΟΛΕΙΤΑΙ ΜΟΝΟ ΜΕ ΜΑΛΑΚΙΕΣ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΣΑΣ ΚΑΛΕΙ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΣΕΤΕ ΤΟ ''ΟΦΘΑΛΜΟ ΑΝΤΙ ΟΦΘΑΛΜΟΥ ΚΑΙ ΟΔΟΝΤΑ ΑΝΤΙ ΟΔΟΝΤΟΣ''
ΠΑΛΙΑΝΘΡΩΠΟΙ
Paidia xefygame ligaki h mou fainetai? Ekei pou kathgorousame tous evraious oti kamonontai tous eklektous tou "theou" pame na paroume th thesh tous? As prosexoume ligo ti leme kai poios einai o "theos" sto katw katw? Ola afta isws einai fantastikes istories kai akoma xeirotera, afta pou anaferei o en logw kyrios ainai mia afthaireth ermhnia enos mythou, opote na xalarwsoume ligo. Stous evraious (se polous apo aftous, oxi olous) mporei kaneis na katalogisei ta myria osa, de xreiazontai tetoies ypervoles.
Kai sygnwmh pou epanerxomai, alla an oi arxaioi Ellhnes htan paidia tou ewsforou kai dhmiourghsan tetoio politismo, o ewsforos prepei na einai ka gamw ta paidia. Krima pou den yparxei. Kai o maprmpa apaftos pou leei oles aftes tis malakies thelei epeigontws koitagma.
είμαι παιδί του σαταν!!! παίρνω και δωρεάν κάρτα για όλες τις συγκοινωνίες;;;
Δε σας πηδώ όλους τους θεούς και τους σατανάδες του πλανήτη μαζί από το big bang - time zero μέχρι και σήμερα; Κουραδοκέφαλοι αρρωστημένοι καταγκιόζηδες αλήτες εβραίοι με τις γελοίες μονοθεϊστικές ΑΗΔΙΕΣ ΣΑΣ ΕΧΕΤΕ ΠΑΛΑΒΩΣΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΚΟΛΥΜΠΑΤΕ ΣΤΗ ΧΛΙΔΗ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ ΤΩΝ ΠΤΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ! ΣΙΧΑΜΕΡΑ ΜΙΑΣΜΑΤΑ!!!
Αυτό κατάλαβες
Πω ρε πούστη μου! Τι μαλακία ήταν αυτό που διάβασα μόλις τώρα!!!;;;;
Μη χαλιέστε γιατί ο κύριος ΝΤΙΜΙ ΣΑΜΙΟΥΕΛ ΜΑΝΙΑΡΑ είναι φανταστικό όνομα. Δηλαδή ανύπαρκτος. Έψαξα ξένη βιβλιογραφία και δεν αναφέρεται πουθενά αυτό το όνομα. Επίσης δεν τον αναφέρει πουθενά ο κύριος Λιακόπουλος. Σας συμβουλεύω να διαβάζετε Λούκυ Λούκ. Εκεί τουλάχιστον μαθαίνεις για τον Μισσισιπή και τους στεριανούς αλιγάτορες.
Δημοσίευση σχολίου