Επειτα από μακρά αμφιταλάντευση, ο Κ. Καραμανλής φαίνεται αποφασισμένος να διαβεί τον Ρουβίκωνα στο Μακεδονικό. Να χρησιμοποιήσει το μοναδικό, αλλά κρίσιμης σημασίας πολιτικό όπλο, με το οποίο η Αθήνα έχει αντικειμενικά τη δυνατότητα να «γυρίσει το παιχνίδι». Να θέσει, δηλαδή, όρο για την ένταξη της FYROM στο ΝΑΤΟ την ύπαρξη συμφωνίας για μία κοινά αποδεκτή οριστική ονομασία. Eνταξη, η οποία έχει προγραμματισθεί για την ερχόμενη άνοιξη.
Η πρόταση αυτή βρίσκεται εδώ και καιρό στο τραπέζι, αλλά δεν είχε υιοθετηθεί. Μέχρι πρότινος, τόσο η Ντ. Μπακογιάννη όσο και ο προκάτοχός της Π. Μολυβιάτης έκλιναν προς τη θέση να αποδεχθούμε την ένταξη με το προσωρινό όνομα FYROM. Κεντρικό επιχείρημά τους ότι η απειλή του βέτο θα προκαλούσε ανεπιθύμητες αντιδράσεις κυρίως από την Ουάσιγκτον.
Η πίεση του ΛΑΟΣ σε συνδυασμό με τις εσωκομματικές πιέσεις έπαιξαν αποφασιστικό ρόλο για να λάβει ο πρωθυπουργός την απόφασή του. Το επεισόδιο με τον Σλαβομακεδόνα προεδρεύοντα στη Γενική Συνέλευση ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Τα τελευταία χρόνια, η Αθήνα απηύθυνε ρητορικές συστάσεις προς τα Σκόπια να αλλάξουν γραμμή. Συστάσεις, που όχι μόνο δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα, αλλά συχνά γίνονταν δεκτές με ειρωνεία και ενίοτε με χλευασμό.
Η Ενδιάμεση Συμφωνία
Εάν η Ελλάδα αποδεχθεί την ένταξη του γειτονικού κράτους στο ΝΑΤΟ με το όνομα FYROM, θα παραδώσει το μοναδικό της όπλο. Είναι αλήθεια ότι η Ενδιάμεση Συμφωνία προβλέπει πως το γειτονικό κράτος θα μπορεί να εισέλθει σε διεθνείς οργανισμούς σαν FYROM.
Οπως φαίνεται κι από το όνομά της, όμως, η Ενδιάμεση Συμφωνία (1995) ήταν μία μεταβατική διευθέτηση. Το κεντρικό στοιχείο της είναι ότι οι δύο πλευρές πρέπει να διαπραγματευθούν μία κοινά αποδεκτή οριστική ονομασία. Το FYROM (πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας) ήταν το συμφωνηθέν προσωρινό όνομα για να ενταχθεί το γειτονικό κράτος στον ΟΗΕ.
Το FYROM έμεινε τόσα χρόνια γιατί οι Σλαβομακεδόνες μετέτρεψαν τη διαπραγμάτευση σε προσχηματική διαδικασία. Αρνούμενοι να αποδεχθούν οτιδήποτε άλλο εκτός από «Δημοκρατία της Μακεδονίας», παραβίασαν ουσιαστικά την Ενδιάμεση Συμφωνία.
Αντί να τους καταγγείλει γι’ αυτό, η Αθήνα περιορίσθηκε σε παράπονα για δευτερεύουσες προκλήσεις των Σκοπίων. Οι Σλαβομακεδόνες έχουν χρησιμοποιήσει τη συνταγή του Χότζα. Πιθανότατα, θα επιχειρήσουν να μετατοπίσουν το κέντρο βάρους από το ζήτημα της ονομασίας, δηλώνοντας διατεθειμένοι να υποχωρήσουν σε θέματα, όπως π.χ. το όνομα του αεροδρομίου τους.
Γι’ αυτό και η ελληνική διπλωματία πρέπει να εστιάσει μόνο στην ονομασία. Κεντρικός στόχος της είναι να ακυρώσει την κρατική ιδεολογία του «Μακεδονισμού», της «διαμελισμένης μακεδονικής πατρίδας». Απ’ αυτή πηγάζει ο «μειονοτικός επεκτατισμός» και η αλυτρωτική προπαγάνδα. Τα κλαδιά θα ξεραθούν εάν κοπεί η ρίζα, που είναι το όνομα.
Σ’ αυτό το κρίσιμο μέτωπο η Αθήνα βολεύτηκε με την αναποτελεσματική διαμεσολάβηση του Μ. Νίμιτς. Για την ακρίβεια, μετέτρεψε το προσωρινό όνομα σε φύλλο συκής. Η επταετούς διάρκειας Ενδιάμεση Συμφωνία έληξε και συνέχισε να ισχύει, μόνο επειδή καμιά από τις δύο πλευρές δεν αποδεσμεύεται, όπως έχει δικαίωμα.
Τα Σκόπια δεν το κάνουν, επειδή η παρούσα κατάσταση τα βολεύει. Η Αθήνα δεν το κάνει, επειδή φοβάται ότι εάν σταματήσει η ουσιαστικά ανύπαρκτη διαμεσολάβηση Νίμιτς μπορεί να επέλθουν αρνητικές εξελίξεις. Στο σημείο που έχουν φθάσει τα πράγματα, όμως, δεν έχει να χάσει τίποτα.
Οταν η Ε.Ε. εξέτασε το αίτημα των Σκοπίων να αναγορευθούν υποψήφια προς ένταξη χώρα, η Αθήνα απέφυγε να θέσει ως όρο τη λύση της εκκρεμότητας με το όνομα. Εστω και με καθυστέρηση, το κάνει τώρα για την ένταξη στο ΝΑΤΟ. Το δίλημμα, όμως, πρέπει να τους τεθεί με τον πιο καθαρό τρόπο. Προς το παρόν, η Αθήνα ακολουθεί την πεπατημένη, επιβεβαιώνοντας ότι η ελληνική διπλωματία είναι φοβική και χωρίς φαντασία.
Ενημέρωση Σολάνα
Οσο πιο καθαρό είναι το ελληνικό μήνυμα κι όσο πιο γρήγορα αυτό σταλεί, τόσο πιο αποτελεσματικό θα είναι. Η Ντ. Μπακογιάννη ενημέρωσε τον Χ. Σολάνα, αλλά η Ελλάδα έπρεπε να είχε ήδη αναλάβει πρωτοβουλίες, με σκοπό να διαμορφώσει το πλαίσιο. Θα έπρεπε να είχε ήδη ενημερώσει για την απόφασή της τα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας, της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ, καθώς και τις γειτονικές χώρες.
Στόχος της Αθήνας δεν είναι να ταπεινώσει τους γείτονές της, αλλά να λύσει ένα πρόβλημα, που λειτουργεί αποσταθεροποιητικά. Για να μην αφήσει περιθώρια να την κατηγορήσουν για πολιτικά αθέμιτη άσκηση δικαιώματος (του βέτο), θα ήταν σκόπιμο να καταθέσει από τώρα συγκεκριμένη πρόταση για το όνομα, που να αντανακλά την πραγματικότητα.
Η Ντ. Μπακογιάννη, όμως, φαίνεται να ακολουθεί την παραδοσιακή οδό. Αφού τα Σκόπια λένε «Δημοκρατία της Μακεδονίας» η Αθήνα λέει «ούτε Μακεδονία ούτε παράγωγα», αλλά είναι έτοιμη να αποδεχθεί σύνθετη ονομασία. Θέλει αυτή, όμως, να προέλθει από τον Μ. Νίμιτς. Αυτό σημαίνει ότι δεν έχει διδαχθεί τίποτα.
Την άνοιξη 2005, ο Αμερικανός διαμεσολαβητής, που λειτουργεί σαν προέκταση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, είχε προτείνει το «Δημοκρατία της Μακεδονίας-Σκόπια» (στα σλαβικά). Η Ελλάδα το είχε αποδεχθεί ως βάση διαπραγμάτευσης, αλλά οι Σλαβομακεδόνες το είχαν απορρίψει. Οχι, γιατί δεν τους συνέφερε, αλλά γιατί δεν ήταν ποτέ διατεθειμένοι να αποδεχθούν μία σύνθετη ονομασία.
Θα την αποδεχθούν μόνον εάν υποχρεωθούν. Και θα υποχρεωθούν μόνον εάν διαπιστώσουν ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος ένταξης στο ΝΑΤΟ. Οι Σλαβομακεδόνες έχουν συνείδηση πόσο κρίσιμη είναι για την επιβίωση του εγγενώς ασταθούς κράτους τους (λόγω της αλβανικής κοινότητας) η ένταξη στην Ατλαντική Συμμαχία και μελλοντικά στην Ε.Ε..
Και τότε, όμως, θα εξαντλήσουν όλα τα χρονικά και πολιτικά περιθώρια πριν υποχωρήσουν. Θα επιχειρήσουν να προκαλέσουν αδιέξοδο στη διεύρυνση του ΝΑΤΟ, ελπίζοντας ότι η Ουάσιγκτον θα πιέσει την Αθήνα να κάνει πίσω. Υπενθυμίζουμε ότι όταν τα Σκόπια απέρριψαν την πρώτη πρόταση Νίμιτς, λίγους μήνες αργότερα, αυτός επανήλθε προτείνοντας ως συμβιβασμό την δική τους θέση, σκέτο το «Δημοκρατία της Μακεδονίας»!
Αδιαφορούν οι ΗΠΑ
Οι Αμερικανοί αδιαφορούν γι’ αυτό καθ’ αυτό το όνομα. Δεν αγγίζει τα συμφέροντά τους. Επιδιώκουν την ενσωμάτωση του γειτονικού κράτους στους ευρωατλαντικούς θεσμούς. Για να τη διευκολύνουν προσπάθησαν να στήσουν το σκηνικό, ώστε η ένταξη να πραγματοποιηθεί με το προσωρινό όνομα FYROM.
Η Ουάσιγκτον έχει δίκιο όταν δηλώνει ότι η επίλυση του ζητήματος της ονομασίας δεν είναι από τα προαπαιτούμενα, που θέτει το ΝΑΤΟ για την ένταξη των Σκοπίων. Προαπαιτούμενο το καθιστά η Ελλάδα, όπως έχει δικαίωμα, για να λύσει μία εκκρεμότητα, που παράγει συνεχώς τριβές. Και θα το επιτύχει μόνο εάν είναι έτοιμη να εμμείνει στη θέση της μέχρι τέλους. Γι’ αυτό και έχει κρίσιμη σημασία να έχει εξαρχής καταθέσει στο τραπέζι μία ρεαλιστική πρόταση.
Κανένας δεν θα ήθελε η χώρα του να έχει ένα τόσο αντιαισθητικό και δύσχρηστο όνομα, όπως το «Δημοκρατία της Μακεδονίας-Σκόπια». Εάν στριμωχθούν, οι Σλαβομακεδόνες μπορεί να το προτιμήσουν, ελπίζοντας βασίμως ότι στην πράξη θα χρησιμοποιείται σκέτο το «Μακεδονία». Για τον ίδιο λόγο, η Αθήνα πρέπει να το απορρίψει. Το όνομα «Νέα Μακεδονία» είναι ακατάλληλο. Δημιουργεί σύγχυση, αφού ο προσδιορισμός «νέα» παραπέμπει σε κράτος ή πόλη που ιδρύθηκε από αποίκους (π.χ. Νέα Ζηλανδία και Νέα Υόρκη) ή από πρόσφυγες (π.χ. Νέα Σμύρνη). Επίσης, δεν δηλώνει ότι αυτό το κράτος καταλαμβάνει ένα τμήμα της πολυεθνικής περιοχής, που ονομάζεται Μακεδονία.
Ο γεωγραφικός όρος «Βόρειος Μακεδονία» είναι ακριβής, αλλά έχει παραπλανητική σημειολογία. Παραπέμπει σε διαμελισμένες για γεωπολιτικούς χώρες, όπως η Βόρειος Κορέα και παλαιότερα το Βόρειο Βιετνάμ. Πιο ακριβής, δίκαιη και καθαρή από παρεξηγήσεις ονομασία είναι ο γεωγραφικός όρος «Ανω Μακεδονία» (Γκόρνα Μασεντόνια στα σλαβικά). Αντανακλά την πραγματικότητα, χωρίς να θίγει τα θεμιτά εθνικά συμφέροντα ούτε της μίας, ούτε της άλλης πλευράς.
πηγή:KAΘHMEPINH
Η πρόταση αυτή βρίσκεται εδώ και καιρό στο τραπέζι, αλλά δεν είχε υιοθετηθεί. Μέχρι πρότινος, τόσο η Ντ. Μπακογιάννη όσο και ο προκάτοχός της Π. Μολυβιάτης έκλιναν προς τη θέση να αποδεχθούμε την ένταξη με το προσωρινό όνομα FYROM. Κεντρικό επιχείρημά τους ότι η απειλή του βέτο θα προκαλούσε ανεπιθύμητες αντιδράσεις κυρίως από την Ουάσιγκτον.
Η πίεση του ΛΑΟΣ σε συνδυασμό με τις εσωκομματικές πιέσεις έπαιξαν αποφασιστικό ρόλο για να λάβει ο πρωθυπουργός την απόφασή του. Το επεισόδιο με τον Σλαβομακεδόνα προεδρεύοντα στη Γενική Συνέλευση ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Τα τελευταία χρόνια, η Αθήνα απηύθυνε ρητορικές συστάσεις προς τα Σκόπια να αλλάξουν γραμμή. Συστάσεις, που όχι μόνο δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα, αλλά συχνά γίνονταν δεκτές με ειρωνεία και ενίοτε με χλευασμό.
Η Ενδιάμεση Συμφωνία
Εάν η Ελλάδα αποδεχθεί την ένταξη του γειτονικού κράτους στο ΝΑΤΟ με το όνομα FYROM, θα παραδώσει το μοναδικό της όπλο. Είναι αλήθεια ότι η Ενδιάμεση Συμφωνία προβλέπει πως το γειτονικό κράτος θα μπορεί να εισέλθει σε διεθνείς οργανισμούς σαν FYROM.
Οπως φαίνεται κι από το όνομά της, όμως, η Ενδιάμεση Συμφωνία (1995) ήταν μία μεταβατική διευθέτηση. Το κεντρικό στοιχείο της είναι ότι οι δύο πλευρές πρέπει να διαπραγματευθούν μία κοινά αποδεκτή οριστική ονομασία. Το FYROM (πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας) ήταν το συμφωνηθέν προσωρινό όνομα για να ενταχθεί το γειτονικό κράτος στον ΟΗΕ.
Το FYROM έμεινε τόσα χρόνια γιατί οι Σλαβομακεδόνες μετέτρεψαν τη διαπραγμάτευση σε προσχηματική διαδικασία. Αρνούμενοι να αποδεχθούν οτιδήποτε άλλο εκτός από «Δημοκρατία της Μακεδονίας», παραβίασαν ουσιαστικά την Ενδιάμεση Συμφωνία.
Αντί να τους καταγγείλει γι’ αυτό, η Αθήνα περιορίσθηκε σε παράπονα για δευτερεύουσες προκλήσεις των Σκοπίων. Οι Σλαβομακεδόνες έχουν χρησιμοποιήσει τη συνταγή του Χότζα. Πιθανότατα, θα επιχειρήσουν να μετατοπίσουν το κέντρο βάρους από το ζήτημα της ονομασίας, δηλώνοντας διατεθειμένοι να υποχωρήσουν σε θέματα, όπως π.χ. το όνομα του αεροδρομίου τους.
Γι’ αυτό και η ελληνική διπλωματία πρέπει να εστιάσει μόνο στην ονομασία. Κεντρικός στόχος της είναι να ακυρώσει την κρατική ιδεολογία του «Μακεδονισμού», της «διαμελισμένης μακεδονικής πατρίδας». Απ’ αυτή πηγάζει ο «μειονοτικός επεκτατισμός» και η αλυτρωτική προπαγάνδα. Τα κλαδιά θα ξεραθούν εάν κοπεί η ρίζα, που είναι το όνομα.
Σ’ αυτό το κρίσιμο μέτωπο η Αθήνα βολεύτηκε με την αναποτελεσματική διαμεσολάβηση του Μ. Νίμιτς. Για την ακρίβεια, μετέτρεψε το προσωρινό όνομα σε φύλλο συκής. Η επταετούς διάρκειας Ενδιάμεση Συμφωνία έληξε και συνέχισε να ισχύει, μόνο επειδή καμιά από τις δύο πλευρές δεν αποδεσμεύεται, όπως έχει δικαίωμα.
Τα Σκόπια δεν το κάνουν, επειδή η παρούσα κατάσταση τα βολεύει. Η Αθήνα δεν το κάνει, επειδή φοβάται ότι εάν σταματήσει η ουσιαστικά ανύπαρκτη διαμεσολάβηση Νίμιτς μπορεί να επέλθουν αρνητικές εξελίξεις. Στο σημείο που έχουν φθάσει τα πράγματα, όμως, δεν έχει να χάσει τίποτα.
Οταν η Ε.Ε. εξέτασε το αίτημα των Σκοπίων να αναγορευθούν υποψήφια προς ένταξη χώρα, η Αθήνα απέφυγε να θέσει ως όρο τη λύση της εκκρεμότητας με το όνομα. Εστω και με καθυστέρηση, το κάνει τώρα για την ένταξη στο ΝΑΤΟ. Το δίλημμα, όμως, πρέπει να τους τεθεί με τον πιο καθαρό τρόπο. Προς το παρόν, η Αθήνα ακολουθεί την πεπατημένη, επιβεβαιώνοντας ότι η ελληνική διπλωματία είναι φοβική και χωρίς φαντασία.
Ενημέρωση Σολάνα
Οσο πιο καθαρό είναι το ελληνικό μήνυμα κι όσο πιο γρήγορα αυτό σταλεί, τόσο πιο αποτελεσματικό θα είναι. Η Ντ. Μπακογιάννη ενημέρωσε τον Χ. Σολάνα, αλλά η Ελλάδα έπρεπε να είχε ήδη αναλάβει πρωτοβουλίες, με σκοπό να διαμορφώσει το πλαίσιο. Θα έπρεπε να είχε ήδη ενημερώσει για την απόφασή της τα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας, της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ, καθώς και τις γειτονικές χώρες.
Στόχος της Αθήνας δεν είναι να ταπεινώσει τους γείτονές της, αλλά να λύσει ένα πρόβλημα, που λειτουργεί αποσταθεροποιητικά. Για να μην αφήσει περιθώρια να την κατηγορήσουν για πολιτικά αθέμιτη άσκηση δικαιώματος (του βέτο), θα ήταν σκόπιμο να καταθέσει από τώρα συγκεκριμένη πρόταση για το όνομα, που να αντανακλά την πραγματικότητα.
Η Ντ. Μπακογιάννη, όμως, φαίνεται να ακολουθεί την παραδοσιακή οδό. Αφού τα Σκόπια λένε «Δημοκρατία της Μακεδονίας» η Αθήνα λέει «ούτε Μακεδονία ούτε παράγωγα», αλλά είναι έτοιμη να αποδεχθεί σύνθετη ονομασία. Θέλει αυτή, όμως, να προέλθει από τον Μ. Νίμιτς. Αυτό σημαίνει ότι δεν έχει διδαχθεί τίποτα.
Την άνοιξη 2005, ο Αμερικανός διαμεσολαβητής, που λειτουργεί σαν προέκταση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, είχε προτείνει το «Δημοκρατία της Μακεδονίας-Σκόπια» (στα σλαβικά). Η Ελλάδα το είχε αποδεχθεί ως βάση διαπραγμάτευσης, αλλά οι Σλαβομακεδόνες το είχαν απορρίψει. Οχι, γιατί δεν τους συνέφερε, αλλά γιατί δεν ήταν ποτέ διατεθειμένοι να αποδεχθούν μία σύνθετη ονομασία.
Θα την αποδεχθούν μόνον εάν υποχρεωθούν. Και θα υποχρεωθούν μόνον εάν διαπιστώσουν ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος ένταξης στο ΝΑΤΟ. Οι Σλαβομακεδόνες έχουν συνείδηση πόσο κρίσιμη είναι για την επιβίωση του εγγενώς ασταθούς κράτους τους (λόγω της αλβανικής κοινότητας) η ένταξη στην Ατλαντική Συμμαχία και μελλοντικά στην Ε.Ε..
Και τότε, όμως, θα εξαντλήσουν όλα τα χρονικά και πολιτικά περιθώρια πριν υποχωρήσουν. Θα επιχειρήσουν να προκαλέσουν αδιέξοδο στη διεύρυνση του ΝΑΤΟ, ελπίζοντας ότι η Ουάσιγκτον θα πιέσει την Αθήνα να κάνει πίσω. Υπενθυμίζουμε ότι όταν τα Σκόπια απέρριψαν την πρώτη πρόταση Νίμιτς, λίγους μήνες αργότερα, αυτός επανήλθε προτείνοντας ως συμβιβασμό την δική τους θέση, σκέτο το «Δημοκρατία της Μακεδονίας»!
Αδιαφορούν οι ΗΠΑ
Οι Αμερικανοί αδιαφορούν γι’ αυτό καθ’ αυτό το όνομα. Δεν αγγίζει τα συμφέροντά τους. Επιδιώκουν την ενσωμάτωση του γειτονικού κράτους στους ευρωατλαντικούς θεσμούς. Για να τη διευκολύνουν προσπάθησαν να στήσουν το σκηνικό, ώστε η ένταξη να πραγματοποιηθεί με το προσωρινό όνομα FYROM.
Η Ουάσιγκτον έχει δίκιο όταν δηλώνει ότι η επίλυση του ζητήματος της ονομασίας δεν είναι από τα προαπαιτούμενα, που θέτει το ΝΑΤΟ για την ένταξη των Σκοπίων. Προαπαιτούμενο το καθιστά η Ελλάδα, όπως έχει δικαίωμα, για να λύσει μία εκκρεμότητα, που παράγει συνεχώς τριβές. Και θα το επιτύχει μόνο εάν είναι έτοιμη να εμμείνει στη θέση της μέχρι τέλους. Γι’ αυτό και έχει κρίσιμη σημασία να έχει εξαρχής καταθέσει στο τραπέζι μία ρεαλιστική πρόταση.
Κανένας δεν θα ήθελε η χώρα του να έχει ένα τόσο αντιαισθητικό και δύσχρηστο όνομα, όπως το «Δημοκρατία της Μακεδονίας-Σκόπια». Εάν στριμωχθούν, οι Σλαβομακεδόνες μπορεί να το προτιμήσουν, ελπίζοντας βασίμως ότι στην πράξη θα χρησιμοποιείται σκέτο το «Μακεδονία». Για τον ίδιο λόγο, η Αθήνα πρέπει να το απορρίψει. Το όνομα «Νέα Μακεδονία» είναι ακατάλληλο. Δημιουργεί σύγχυση, αφού ο προσδιορισμός «νέα» παραπέμπει σε κράτος ή πόλη που ιδρύθηκε από αποίκους (π.χ. Νέα Ζηλανδία και Νέα Υόρκη) ή από πρόσφυγες (π.χ. Νέα Σμύρνη). Επίσης, δεν δηλώνει ότι αυτό το κράτος καταλαμβάνει ένα τμήμα της πολυεθνικής περιοχής, που ονομάζεται Μακεδονία.
Ο γεωγραφικός όρος «Βόρειος Μακεδονία» είναι ακριβής, αλλά έχει παραπλανητική σημειολογία. Παραπέμπει σε διαμελισμένες για γεωπολιτικούς χώρες, όπως η Βόρειος Κορέα και παλαιότερα το Βόρειο Βιετνάμ. Πιο ακριβής, δίκαιη και καθαρή από παρεξηγήσεις ονομασία είναι ο γεωγραφικός όρος «Ανω Μακεδονία» (Γκόρνα Μασεντόνια στα σλαβικά). Αντανακλά την πραγματικότητα, χωρίς να θίγει τα θεμιτά εθνικά συμφέροντα ούτε της μίας, ούτε της άλλης πλευράς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου