Ραβασάκι για τον Κ.Μάκη Τριανταφυλλόπουλο

Ενα ραβασάκι για τον κριτή " των πάντων και αοράτων'' Κ Μάκη Τριανταφύλλοπουλο :
να σου υπενθυμίσουμε Κ Μάκη τη σημαίνει ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΘΗΤΕΙΑ Αφού εσύ σφυρίζεις αδιάφορα για αυτό το θέμα
Λοιπόν έχουμε και λέμε
ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΘΗΤΕΙΑ

Α. « Είναι αξίωμα γενικώς παραδεδεγμένο, πως κανένα κράτος δεν μπορεί να παραμείνει ελεύθερο, αν δεν είναι εξίσου ισχυρό με τα γειτονικά κράτη»
Β. « Κάθε Έλληνας που μπορεί να φέρει όπλα είναι υποχρεωμένος να συντελεί στην άμυνα της πατρίδας, σύμφωνα με τους ορισμούς των νόμων». (Σύνταγμα της Ελλάδας-1975-άρθρο 8 παρ.6)
1.ΕΙΣΑΓΩΓΗ
α. Οι Έλληνες, ανέκαθεν και καθ’ όλη την πολυτάραχη ιστορία τους, ένοιωθαν όλοι μαζί την υποχρέωση (ως πολιτεία) να διαφυλάξουν ελεύθερη την πατρίδα τους. Σε άλλους λαούς δεν συνέβαινε αυτό. Εκεί η υπόθεση του πολέμου (αμυντικού-επιθετικού) αφορούσε τον Κυβερνήτη ή τον αφέντη, που αποφάσιζε για το δικό του(προσωπικό) συμφέρον και διεξήγαγε τον πόλεμο με μισθοφόρους στρατιώτες (γηγενείς ή αλλοδαπούς)…
β. Οι Έλληνες όμως, έγραψαν την ιστορία τους με τους δικούς τους αγώνες και όχι (σε πολέμους) με μισθοφόρους. Εξαίρεση ήταν οι μισθοφόροι (Γενοβέζοι και Βενετοί) υπό τον γενναίο Γενοβέζο στρατηγό Ιωάννη Ιουστινιάνη) κατά την άλωση της βασιλεύουσας από τον Τούρκο Μωάμεθ Β’ αποκληθέντα Πορθητή, τον Μάιο του 1453. Η επισταμένη μελέτη της Ιστορίας μας διδάσκει και πρέπει να μας φρονηματίσει (για το παρόν και το μέλλον) ποια ήταν τα αίτια της «άλωσης της Πόλης» και ποιες οι τρομακτικές (εξοντωτικές) συνέπειες για το Ελληνικό Έθνος, για πέντε αιώνες, που υφίστανται, ως θανάσιμες απειλές, από τον ίδιο γείτονα μας (πρόγονο του Μωάμεθ Β’) τόσο επί των ημερών μας, όσο και μελλοντικώς.

2.ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ Α. Η άλωση της Κωνσταντινουπόλεως (Τρίτη 29^η Μαΐου 1453)
Οι περισσότεροι ιστορικοί αποφαίνονται, ότι η «άλωση της Πόλης» δεν υπήρξε ένα τυχαίο ιστορικό γεγονός. Το Βυζαντινό κράτος ευρίσκετο σε παρακμή, όταν ο Τούρκος Μωάμεθ (Πορθητής) πολιόρκησε (από 5 Απριλίου έως 29 Μαΐου 1453) και κατέβαλε τη Βασιλεύουσα με ισχυρές δυνάμεις:
1) 150.000(σκληροτράχηλους Γενίτσαρους).
(2) 30 πυροβόλα(μπουμπάρδες). Ισχυρά όπλα.
(3) 150 πλοία της εποχής.

Β. Στο Βυζάντιο τα ταμεία του κράτους ήταν κενά. Ο Αυτοκράτορας Κων/νος ΙΑ’ Παλαιολόγος (Δραγάσης) εζήτησε χρήματα από τους πλουσίους για την επισκευή των τειχών (ηλικίας τουλάχιστον 1.000 ετών), την αγορά μπαρουτιού, τροφίμων και την πληρωμή των μισθοφόρων της Δύσης (4.οοο άνδρες, εξ ων 2.000 Γενουάτες και Βενετοί) υπό τον Στρατηγό Ιωάννη Ιουστινιάνη. Οι πλούσιοι αρνήθηκαν να δώσουν χρήματα, ισχυριζόμενοι ότι δεν είχαν, ενώ είχαν. Πίσω από τα τείχη της Βασιλεύουσας, για την υπεράσπισή τους, ευρίσκοντο περιορισμένες δυνάμεις:

1) 6.000 Βυζαντινοί στρατιώτες και 4.000 στρατιώτες «Επίκουροι» της Δύσης. Σύνολο 10.000 άνδρες.
(2) 26 πλοία της εποχής, στον Κεράτιο κόλπο.
Σύμφωνα με τον (τότε) ισχύοντα στρατολογικό νόμο, ΟΙ ΜΟΝΑΧΟΙ ΔΕΝ ΕΣΤΡΑΤΕΥΟΝΤΟ.
Κατά τις εκτιμήσεις μερικών ιστορικών, 80.000 νέοι (το άνθος της νεολαίας του Βυζαντίου) είχαν κατακλύσει τα πολυάριθμα μοναστήρια της ευρύτερης περιοχής της Βασιλεύουσας, για να αποφύγουν τη στράτευση. Έτσι ακούσθηκε, την 29 Μαΐου 1454, η συγκλονιστική κραυγή:

«Ε Α Λ Ω Η Π Ο Λ Ι Σ».

3.ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Α. Τα γεγονότα που επακολούθησαν από της «αλώσεως της Βασιλεύουσας» μέχρι των ημερών μας είναι γνωστά από την Ιστορία. Τα παθήματα όμως, πρέπει να γίνονται μαθήματα στις επερχόμενες γενεές των Ελλήνων, ώστε να μη διαπράττονται τα ίδια λάθη, που αναποφεύκτως και πάλιν θα προκαλέσουν οδυνηρές και καταστροφικές συνέπειες, αφού οι απόγονοι του Μωάμεθ Β’ είναι γείτονές μας και (πάλιν) η απειλή για το Ελληνικό Έθνος, από καιρό, από τις προκλήσεις και τις εδαφικές διεκδικήσεις των εις βάρος των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων στην περίμετρο: «Δυτ. Θράκη – Αιγαίο Πέλαγος και Νήσοι του Β.Α. Αιγαίου – Κύπρος» (το 63% της ελεύθερης Κύπρου, αφού το 37% του εδάφους της κατέχεται από τον «ΑΤΤΙΛΑ» με την εισβολή της 20-7-1974) διατυπώνονται, κυνικά και δημοσίως, από την (εκάστοτε) Ηγεσία (πολιτική και στρατιωτική) της σημερινής Τουρκίας.
Β. Χρέος όλων των Ελλήνων και μεγάλη ευθύνη των (εκάστοτε) Ελληνικών Κυβερνήσεων είναι η ενίσχυση και η διατήρηση των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας εις υψηλό επίπεδο, ως αποτρεπτικής δύναμης για κάθε (τυχόν) τυχοδιωκτική ενέργεια κατάληψης από την Τουρκία εθνικών χώρων (στην ξηρά και στη θάλασσα). Προς τούτο, να διατηρηθεί η ισχύς του άρθρου 4, παρ. 6 του Συντάγματος (1975) που καθορίζει: «Κάθε Έλληνας που μπορεί να φέρει όπλα είναι υποχρεωμένος να συντελεί στην άμυνα της Πατρίδας, σύμφωνα με τους ορισμούς των νόμων».
Γ. Κάθε σκέψη Να χαρακτηρίζεται η «στρατιωτική» ως «χαμένος χρόνος» και οι φωνές που ακούγονται για κατάργησή της, πρέπει να εγκαταλειφθεί, διότι οι γείτονες καραδοκούν και (θα) όψονται, όποιοι
Λάβουν τέτοια απόφαση.
Τελειώνω με τη ρήση του Στρατηγού Ιωάννη Μακρυγιάννη: «Τούτη την πατρίδα την έχουμε όλοι μαζί και πρέπει να τη διαφυλάξουμε!»