Δεν Ζητάμε από τους Πολιτικούς μας να είναι Άγιοι

Είναι πολύ επικίνδυνη άποψη ότι οι πολιτικοί μας οφείλουν να είναι «άγιοι». Γιατί «άγιοι» κι «αναμάρτητοι» δεν υπάρχουν.
Δεν ζητάμε από τους πολιτικούς μας να είναι «άγιοι». Δεν δεχόμαστε, ασφαλώς, να είναι καθάρματα. Ζητάμε το ανθρώπινο μέτρο: να είναι τίμιοι, να διαθέτουν γνώση, ευθύνη και επίγνωση. Γνώση του αντικειμένου τους. Ευθύνη προάσπισης του δημοσίου συμφέροντος. Και επίγνωση των ορίων τους.
Αν διαθέτουν εντιμότητα, γνώση, ευθύνη και επίγνωση είναι καλοί πολιτικοί. Κι ας μην είναι «άγιοι»…Αν εμφανίζονται ως «άγιοι», είναι πιθανό να αποδειχθούν υποκριτές, απατεώνες ή «ψώνια»…
Ο Πλάτωνας υποστήριξε ως ιδανικό πολίτευμα εκείνο όπου κυβερνούν οι «φιλόσοφοι», δηλαδή οι «άριστοι». Ο μαθητής του Αριστοτέλης, αντίθετα, θεώρησε ως καλύτερο πολίτευμα αυτό όπου επικρατεί η ανθρώπινη αρετή του μέτρου, όπου ακολουθείται «η αρχή της μεσότητας» κι όπου γίνονται σεβαστοί οι νόμοι.
Ο δρόμος του μέτρου, η Αριστοτελική μεσότητα, είναι «η ταυτόχρονη αποφυγή της υπερβολής και της έλλειψης» - όχι η «αγιοσύνη» ούτε η «απολυτότητα».
Όμως οι σύγχρονες φιλελεύθερες δημοκρατίες, οικοδομήθηκαν στην αρχή της Αριστοτελικής «μεσότητας», όχι στην αναζήτηση της Πλατωνικής «απολυτότητας». Αναδεικνύουν πολιτικούς αληθινούς, όχι ιδεατούς. Αναζητούν τίμιους και υπεύθυνους, όχι «αγγέλους εξ ουρανού».
Στη χώρα του Αριστοτέλη, ο δρόμος προς την Αριστοτελική μεσότητα παραμένει πολύ μακρύς.....

Του Χρύσανθου Λαζαρίδη εδώ