Αριστερά ... η Χωματερή της Ιστορίας ...

Το όχι του αριστερού είναι αλληλένδετο με το ναι, όπως το παράσιτο με τον οργανισμό σε βάρος του οποίου ζεί. Υπάρχει στα ανθρωποειδή του «όχι» (τον κομουνιστή που ρίχνει ανάθεμα στον κόσμο, τον αμφισβητία που καταριέται την κοινωνία) μια κτυπητή αντίθεση μεταξύ της υπερικανότητας να καταστρέφουν και της απολυτου ανικανότητας να δημιουργήσουν....

Είναι γεγονός, οτι στον κόσμο αυτό, τα αριστεροειδή δεν επιτυγχάνουν ποτέ. Συσσωρεύουν τις νίλλες και τις αποτυχίες τα μίση και τις ταπεινώσεις και τα κάνουν μια μάζα εσωστρεφή για να εκραγούν σε «κοινωνικές διεργασίες» που συνοδεύονται απο τα ουρλιάγματα πόνου, τους λόξυγγες αγωνίας των θυμάτων τους και τα χάχανα των μπόγηδων («Μεγάλος» Δεκέμβρης), με συνιστώσα την καταστοφική μανία (κάψιμο Πολυτεχνείου, καταστροφές Θεσσαλονίκης). Μισούν την Ελλάδα που δεν τους επιτρέπει παρά ταπεινώσεις και θέσεις δευτερεύουσες και αισθάνονται την σχεδόν φυσική ανάγκη να κατασκευάσουν μιάν άλλη στην διάσταση και στα μέτρα του μίσους τους και των επιδιώξεών τους. Το ιδεώδες τους άλλωστε δεν είναι ποτέ στο παρόν (αντιληπτό σαν επικαιρότης αυτού που προϋπήρξε) αλλά σε ένα ουτοπιστικό μέλλον που θα «τραγουδά». Το «εμπρός» των αριστερών όπως το υπερπέραν των μεταφυσικών, είναι πάντα αντιληπτό ως επανάληψη ενός «χρυσού αιώνα» ανύπαρκτου, τον οποίον η σειρά των ιστορικών γεγονότων κατέστρεψε. Ο σοσιαλιστικός παράδεισος επρόκειτο να επαναλάβει την αρχική Εδέμ, το κράτος χωρίς τάξεις, να ξαναφτιάξει την αρχέγονη κοινοκτημοσύνη, κλπ. Ετσι εκφράζεται η ιεραποστολή των ανικάνων της αριστεράς σήμερα, αυτή η πνευματική έκλυση ελαττωματικών όντων, που δεν έχουν παρά έναν «άλλο κόσμο» για να εκδικηθούν αυτόν εδώ! 
Οι αριστεροί του τότε ήτανε τραγικοί και φρικτοί. Τα αριστεροειδή του σήμερα είναι φρικτά και φαιδρά Ονειρεύονται μια κοινωνία, της οποίας όλοι οι δρόμοι θα είναι ανήφορος και στην οποία θα πάρουν την εκδίκηση τους. Γιατί το παρελθόν τους είναι βουβό. Ολοι αυτοί οι αρρωστημένοι ελπιζουν ενστικτωδώς στη οργάνωση «αγέλης». Ο λόγος είναι αυτονόητος. Ο αριστερός πιστεύει ότι προσθέτοντας τις αδυναμίες θα μπορέση να δημιουργήση μία δύναμη. Ελπίζει να δημιουργήσει μια μονάδα προσθέτοντας συνεχώς μηδενικά. Είναι το άνθρωποειδές του όχι, του ιδεοληπτικού «ενάντια και κόντρα». Είναι το ανθρωποειδές της αμφισβήτησης, της μνησικακίας, του διχασμού και του παιγνιδιού των κομμάτων. Είναι το ανθρωποειδές που τα υποσυνείδητα συμπλέγματα μειονεξίας το αναγκάζουν να χαράσσει γραμμές υπεροχής καλλιεργόντας των φιλιστινισμό των μαζών, οδηγόντας τις πλάνες των όχλων και ακολουθώντας την αλήθεια της ιστορίας. Ενας εμμετός ύπαρξης δηλαδή, τυφλωμένο, κολλημένο ανθρωπόμορφο ζώο, επικίνδυνο, χωρίς οίκτο και έλεος μήτε για τον εαυτό του μήτε γαι τους άλλους γύρω. Το συναντάμαι κάθε μέρα, στην γειτονιά, στο σχολειό, στη δουλειά, στα bar, στίς διακοπές. Είναι ο εκπρόσωπος ενος λούμπεν που η χαρά της ζωής και της δημιουργίας του είναι βάρος, στόματα σφιγμένα, γεμάτα μίσος και απόγνωση. Ακαλαίσθητο απο φυσικού του, ακόμη και κατω απο το Armani παραμένει ο ψυχισμός του μογγόλου. 
Μπορούμε να παρομοιάσουμε το αριστεροειδές με το αιλουροειδές, που τραυματίζει αντί να σκοτώση. Είναι η άρνηση που ακολουθεί και συνοδεύει κάθε θέση, το ανάποδο σε κάθε ορθό, το όχι που απαντά σε κάθε ναί. Διαβάστε τα αποξέσματα εντέρων που ο κάθε κιτρινιάρης αριστερός, αριστερίζων, ή επαμφοτερίζων ξερνάει καθημερινά και προσπαθείσται να βρείται έστω ένα ΝΑΙ, έστω και μια Θέση. Πολύ αμφιβάλω. 
Το όχι του αριστερού είναι αλληλένδετο με το ναι, όπως το παράσιτο με τον οργανισμό σε βάρος του οποίου ζεί. Υπάρχει στα ανθρωποειδή του «όχι» (τον κομουνιστή που ρίχνει ανάθεμα στον κόσμο, τον αμφισβητία που καταριέται την κοινωνία) μια κτυπητή αντίθεση μεταξύ της υπερικανότητας να καταστρέφουν και της απολυτου ανικανότητας να δημιουργήσουν. Μ΄αυτό το νόημα είναι που οι όποιες επιτυχίες του ανθρωποειδούς του όχι μεταβάλλονται όλες σε αποτυχίες, που σκοτώνεται σφάζοντας, που εξαφανίζεται εξαφανίζοντας. Γιατί δεν υπάρχει παρά σαν αντίθεση. Η θέση τού είναι μοιραία και το αναποφεύκτο τέλος του η χωματερή της Ιστορίας.

Ενα πάρα πολύ καλό αρθρο  ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΥΦΟ ΣΧΟΛΕΙΟ