Το έγκλημα είναι διαχρονικό....
Δεν είναι ξεσηκωμός του λαού, δεν είναι αγανάκτηση για τον φόνο ενός αθώου παιδιού, δεν είναι το κακό που προκάλεσε η κυβέρνηση των ανύπαρκτων, δεν είναι τίποτα απ' όλα αυτά.
Είναι η σαπίλα του ωχαδερφισμού και της προώθησης των φελλών.
Είναι η αδιαφορία όλων μας στο έγκλημα που γινόταν δίπλα μας και τρέχαμε να κρυφτούμε…
Είναι η φυσική κατάληξη όλων εκείνων των σημερινών 45-60αρηδων που πήραν την εξουσία στα χέρια τους μετά το 1974 και αν εξαιρέσεις τα 3 πρώτα μεταβατικά χρόνια, ΔΙΕΛΥΣΑΝ το κράτος.
Είναι αυτοί που, υποκριτικά κάποιοι, μιλούν σήμερα για κατάλυση της δημοκρατίας, όντας οι ίδιοι βουλευτές ή βολεμένα μεγαλο-στελέχη πολυεθνικών.
Είναι αυτοί που φρόντισαν σε όλη την δεκαετία του 1980 και 1990 ανεξαρτήτως πολιτικής απόχρωσης να υπονομεύσουν τον συνεκτικό ιστό του κράτους (Σώματα ασφαλείας, παιδία , Κοινωνική Πρόνοια,)
Είναι αυτοί που υποκριτικά σήμερα τους φταίει ο Καραμανλής (και πολύ σωστά στον βαθμό που του αναλογεί), την στιγμή που από το 1977 έως το 2008 έχουν κυβερνήσει τα 23 από τα 31 έτη ως στελέχη του ΠΑΣΟΚ…
Είναι αυτοί που δεν έχουν κατανοήσει πως η Δεξιά του 2008 ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να είναι ίδια με αυτήν του 1955 όπου ο Θείος Καραμανλής προσπάθησε να βάλει σε σειρά μια χώρα μετά από έναν ΕΜΦΥΛΙΟ.
Είναι αυτοί που στο βωμό του να χωθούν ή να χώσουν το παιδί τους στο δημόσιο δεν ενδιαφέρθηκαν αν εσύ κι εγώ θα τους πληρώνουμε χάνοντας κάθε ελπίδα να πάρουμε την σύνταξη που δικαιούμαστε.
Είναι αυτοί που δεν έχουν την μπέσα ,το φιλότιμο και τα μπαλάκια να βάλουν μπροστά τα στήθια τους για να διεκδικήσουν αυτό που θέλουν και στον βωμό της εξουσίας και κατέβασαν 2 φορές 15χρονα παιδιά στους δρόμους για να πετύχουν τους στόχους τους.
Είμαστε όλοι εμείς που κλείναμε τα μάτια καθημερινά μουρμουρίζοντας «δεν πάμε πουθενά, μόνο στο χάος»…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου