Πολύ συχνά ανησυχούμε για την διατήρηση της πολιτισμικής ταυτότητας των Ελλήνων που κατοικούν στην Ελλάδα και στην υπόλοιπη υφήλιο.
Για το λόγο αυτό διοργανώνονται ημερίδες, εκδηλώσεις και συνέδρια που απευθύνονται σε αυτούς τους ανθρώπους και σκοπό έχουν την επίλυση του τιθέμενου προβλήματος.
Αν όμως μελετήσουμε ορισμένα στοιχεία που αναγράφονται σε αναγνωρισμένα ιστορικά βιβλία και όχι φυσικά στο βιβλίο της ΣΤ΄ Δημοτικού ίσως αλλάξουμε τη θεώρηση των πραγμάτων.
Παρατίθενται λοιπόν τα παρακάτω:
Οι λαοί που εκτείνονται από το Αρμενικό οροπέδιο μέχρι το Αδριατικό πέλαγος γενικά ονομάζονται Ελληνοπελασγοί, ειδικότερα όμως κατά τόπους και φυλές, Ιλλυριοπελασγοί, Θρακοπελασγοί, Φρυγοπελασγοί, Θρακοαρμένιοι και Αρμενοπελασγοί. Οι λαοί που κατοικούν από την Ιλλυρία (σημερινή Αλβανία και τις χώρες μέχρι τον Σαύο και τον κάτω Δούναβη) με τις Θρακικές, τις κυρίως Ελληνικές, τις Φρυγικές και τις Ποντικές χώρες μέχρι την Αρμενία και τον Καύκασο αν εξετασθούν γλωσσολογικά και συγκριθούν μεταξύ τους (με όση ακρίβεια είναι δυνατόν όχι μόνο με τις γνωστές γλώσσες στη γεωγραφική περιοχή που αναφέραμε, την ελληνική κατά πρώτο λόγο, την αρμενική έπειτα και την Ιλλυρική, αλλά και με πολλές άλλες τη Θρακική, τη Φρυγική και τις άλλες αρχαίες γλώσσες της Μικράς Ασίας) αποδεικνύεται ότι αποτελούν πράγματι ίδια ομοφυλία. (Εισαγωγή του καθηγητού Παύλου Καρολίδη στην «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους» του Κων. Παπαρρηγόπουλου κεφ. Δ΄ σελ. 46.)
Οι Θράκες ως λαός Άριος και μάλιστα Πελασγικός διασκορπισμένοι στην ευρωπαϊκή Ελληνική ή Ιλλυρική χερσόνησο από το Δούναβη μέχρι τον Όλυμπο και από τις δυτικές ακτές του Αιγαίου, του Ελλησπόντου και του Ευξείνου μέχρι τις ανατολικές ακτές του Αδριατικού πελάγους, εκτείνονταν και στη σημερινή Μικρά Ασία σʼ όλη τη βόρεια και κεντρική πλευρά της από το Βόσπορο και τον Ελλήσποντο μέχρι την Αρμενία και τους πρόποδες του Καυκάσου, και το υπόλοιπο της χερσονήσου αυτής που κατοικούνταν από φρυγοπελασγικούς λαούς συγγενείς των Θρακοπελασγών.(κεφ. Δ΄ σελ. 50)
Οι Φρύγες σύμφωνα με τον Ηρόδοτο ήταν Θρακομακεδονικός λαός που μετανάστευσαν από τη Μακεδονία στην Ασία και ονομάστηκαν εκεί Φρύγες ενώ στη Μακεδονία ονομάζονταν Βρίγες (Ηροδ. Ζ΄, 73 βλ. Στράβωνα Ζ΄ 295 «και αυτοί δε οι Φρύγες, Βρίγες εισί Θρακικόν τι έθνος»)
Η συγγένεια των Τρώων με τους Φρύγες μαρτυρείτε από τον Όμηρο και τους τραγικούς ποιητές που ονομάζουν το Ίλιο «Φρυγών άστυ». Οι Τρώες συγγένευαν στη γλώσσα και με τους Θρακομακεδόνες. (Τρωικός Πόλεμος 1184 πΧ)
Κατά τον Ξενοφώντα στην «Κάθοδο των Μυρίων» δύο Θράκες χόρεψαν τον χορό των μαχαιριών (αρχαιοελληνικός χορός) στη Τραπεζούντα.
Τα παρακάτω λόγια, έχουν ειπωθεί από έναν επιφανή πολιτικό άνδρα της Νεότερης Ελλάδας:
«Εξηκριβώθη ότι και φυλετικώς ευρισκόμεθα οι δύο λαοί πλησιέστερον ο εις τον άλλον παρʼ όσον κοινώς πιστεύεται… «Οι Τούρκοι υποστηρίζουν και δικαίως νομίζουν ότι είναι Αρειανοί έχοντες βεβαίως και ένα μέρος αίματος έξωθεν. Υποστηρίζουν ότι εις την Μικράν Ασίαν υπήρχον ανέκαθεν οι Καππαδόκαι, οι Σκύθαι , οι Ασσύριοι και άλλαι φυλαί. Επήγαμεν ημείς οι Έλληνες και τους εξελληνίσαμεν και διατέλεσαν επί μακρούς αιώνας Έλληνες. Ήλθαν κατόπιν οι Τούρκοι και τους εξετούρκισαν. άλλʼ οι πληθυσμοί παρέμειναν οι ίδιοι. Το ότι μέρος του αίματος των προέρχεται έξωθεν, δεν σημαίνει…» (Λόγος Ελευθέριου Βενιζέλου στην Ελληνική Βουλή στις 20 Αυγούστου 1930 για την ενημέρωση των βουλευτών σχετικά με τις διαπραγματεύσεις της Άγκυρας)..
Τα μέσα της εποχής του 1100 μΧ δεν επέτρεπαν τις μετακινήσεις μεγάλου αριθμού πληθυσμών και μάλιστα από στεπώδεις περιοχές όπως το σημερινό Τουρκμενιστάν. παρά μόνο στρατού για κατακτητικούς σκοπούς
Εξισλαμισμοί υπήρξαν μετά το 1453 μΧ (άλωση της Κωνσταντινούπολης) ενώ εκχριστιανισμοί όχι.
Το 1928 η Ελλάδα είχε πληθυσμό 6.204.864. κατοίκους ενώ η Τουρκία κατά την απογραφή του 1927 είχε 13.711.000 κατοίκους.
Σήμερα ο πληθυσμός της Ελλάδας μετά βίας διπλασιάστηκε ενώ της Τουρκίας εξαπλασιάστηκε.
Το κριτήριο της ανταλλαγής των πληθυσμών ήταν η Θρησκεία και όχι η εθνικότητα.(Συνθήκη της Λοζάννης 1923) συνεπώς αν κάποιος ήταν μουσουλμάνος αλλά αισθανόταν Έλληνας ή γενικώς Θρακοπελασγός, παρέμεινε στην Τουρκία.
Αν κατά την ανταλλαγή των πληθυσμών παρέμεινε ένας ελάχιστος ενδεικτικός αριθμός δύο εκατομμυρίων ανθρώπων, στην περιοχή από την ακτή του Πόντου της Μικράς Ασίας μέχρι και την Καππαδοκία, Θρακοπελασγών στην καταγωγή, αυτοί σήμερα με το ρυθμό αύξησης του πληθυσμού που επικράτησε, είναι δώδεκα εκατομμύρια. Δηλαδή μία ακόμα Ελλάδα.
Μήπως προς τα εκεί πρέπει να στραφεί η πολιτισμική αφύπνιση των Ελλήνων- Θρακοπελασγών;.
Για το λόγο αυτό διοργανώνονται ημερίδες, εκδηλώσεις και συνέδρια που απευθύνονται σε αυτούς τους ανθρώπους και σκοπό έχουν την επίλυση του τιθέμενου προβλήματος.
Αν όμως μελετήσουμε ορισμένα στοιχεία που αναγράφονται σε αναγνωρισμένα ιστορικά βιβλία και όχι φυσικά στο βιβλίο της ΣΤ΄ Δημοτικού ίσως αλλάξουμε τη θεώρηση των πραγμάτων.
Παρατίθενται λοιπόν τα παρακάτω:
Οι λαοί που εκτείνονται από το Αρμενικό οροπέδιο μέχρι το Αδριατικό πέλαγος γενικά ονομάζονται Ελληνοπελασγοί, ειδικότερα όμως κατά τόπους και φυλές, Ιλλυριοπελασγοί, Θρακοπελασγοί, Φρυγοπελασγοί, Θρακοαρμένιοι και Αρμενοπελασγοί. Οι λαοί που κατοικούν από την Ιλλυρία (σημερινή Αλβανία και τις χώρες μέχρι τον Σαύο και τον κάτω Δούναβη) με τις Θρακικές, τις κυρίως Ελληνικές, τις Φρυγικές και τις Ποντικές χώρες μέχρι την Αρμενία και τον Καύκασο αν εξετασθούν γλωσσολογικά και συγκριθούν μεταξύ τους (με όση ακρίβεια είναι δυνατόν όχι μόνο με τις γνωστές γλώσσες στη γεωγραφική περιοχή που αναφέραμε, την ελληνική κατά πρώτο λόγο, την αρμενική έπειτα και την Ιλλυρική, αλλά και με πολλές άλλες τη Θρακική, τη Φρυγική και τις άλλες αρχαίες γλώσσες της Μικράς Ασίας) αποδεικνύεται ότι αποτελούν πράγματι ίδια ομοφυλία. (Εισαγωγή του καθηγητού Παύλου Καρολίδη στην «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους» του Κων. Παπαρρηγόπουλου κεφ. Δ΄ σελ. 46.)
Οι Θράκες ως λαός Άριος και μάλιστα Πελασγικός διασκορπισμένοι στην ευρωπαϊκή Ελληνική ή Ιλλυρική χερσόνησο από το Δούναβη μέχρι τον Όλυμπο και από τις δυτικές ακτές του Αιγαίου, του Ελλησπόντου και του Ευξείνου μέχρι τις ανατολικές ακτές του Αδριατικού πελάγους, εκτείνονταν και στη σημερινή Μικρά Ασία σʼ όλη τη βόρεια και κεντρική πλευρά της από το Βόσπορο και τον Ελλήσποντο μέχρι την Αρμενία και τους πρόποδες του Καυκάσου, και το υπόλοιπο της χερσονήσου αυτής που κατοικούνταν από φρυγοπελασγικούς λαούς συγγενείς των Θρακοπελασγών.(κεφ. Δ΄ σελ. 50)
Οι Φρύγες σύμφωνα με τον Ηρόδοτο ήταν Θρακομακεδονικός λαός που μετανάστευσαν από τη Μακεδονία στην Ασία και ονομάστηκαν εκεί Φρύγες ενώ στη Μακεδονία ονομάζονταν Βρίγες (Ηροδ. Ζ΄, 73 βλ. Στράβωνα Ζ΄ 295 «και αυτοί δε οι Φρύγες, Βρίγες εισί Θρακικόν τι έθνος»)
Η συγγένεια των Τρώων με τους Φρύγες μαρτυρείτε από τον Όμηρο και τους τραγικούς ποιητές που ονομάζουν το Ίλιο «Φρυγών άστυ». Οι Τρώες συγγένευαν στη γλώσσα και με τους Θρακομακεδόνες. (Τρωικός Πόλεμος 1184 πΧ)
Κατά τον Ξενοφώντα στην «Κάθοδο των Μυρίων» δύο Θράκες χόρεψαν τον χορό των μαχαιριών (αρχαιοελληνικός χορός) στη Τραπεζούντα.
Τα παρακάτω λόγια, έχουν ειπωθεί από έναν επιφανή πολιτικό άνδρα της Νεότερης Ελλάδας:
«Εξηκριβώθη ότι και φυλετικώς ευρισκόμεθα οι δύο λαοί πλησιέστερον ο εις τον άλλον παρʼ όσον κοινώς πιστεύεται… «Οι Τούρκοι υποστηρίζουν και δικαίως νομίζουν ότι είναι Αρειανοί έχοντες βεβαίως και ένα μέρος αίματος έξωθεν. Υποστηρίζουν ότι εις την Μικράν Ασίαν υπήρχον ανέκαθεν οι Καππαδόκαι, οι Σκύθαι , οι Ασσύριοι και άλλαι φυλαί. Επήγαμεν ημείς οι Έλληνες και τους εξελληνίσαμεν και διατέλεσαν επί μακρούς αιώνας Έλληνες. Ήλθαν κατόπιν οι Τούρκοι και τους εξετούρκισαν. άλλʼ οι πληθυσμοί παρέμειναν οι ίδιοι. Το ότι μέρος του αίματος των προέρχεται έξωθεν, δεν σημαίνει…» (Λόγος Ελευθέριου Βενιζέλου στην Ελληνική Βουλή στις 20 Αυγούστου 1930 για την ενημέρωση των βουλευτών σχετικά με τις διαπραγματεύσεις της Άγκυρας)..
Τα μέσα της εποχής του 1100 μΧ δεν επέτρεπαν τις μετακινήσεις μεγάλου αριθμού πληθυσμών και μάλιστα από στεπώδεις περιοχές όπως το σημερινό Τουρκμενιστάν. παρά μόνο στρατού για κατακτητικούς σκοπούς
Εξισλαμισμοί υπήρξαν μετά το 1453 μΧ (άλωση της Κωνσταντινούπολης) ενώ εκχριστιανισμοί όχι.
Το 1928 η Ελλάδα είχε πληθυσμό 6.204.864. κατοίκους ενώ η Τουρκία κατά την απογραφή του 1927 είχε 13.711.000 κατοίκους.
Σήμερα ο πληθυσμός της Ελλάδας μετά βίας διπλασιάστηκε ενώ της Τουρκίας εξαπλασιάστηκε.
Το κριτήριο της ανταλλαγής των πληθυσμών ήταν η Θρησκεία και όχι η εθνικότητα.(Συνθήκη της Λοζάννης 1923) συνεπώς αν κάποιος ήταν μουσουλμάνος αλλά αισθανόταν Έλληνας ή γενικώς Θρακοπελασγός, παρέμεινε στην Τουρκία.
Αν κατά την ανταλλαγή των πληθυσμών παρέμεινε ένας ελάχιστος ενδεικτικός αριθμός δύο εκατομμυρίων ανθρώπων, στην περιοχή από την ακτή του Πόντου της Μικράς Ασίας μέχρι και την Καππαδοκία, Θρακοπελασγών στην καταγωγή, αυτοί σήμερα με το ρυθμό αύξησης του πληθυσμού που επικράτησε, είναι δώδεκα εκατομμύρια. Δηλαδή μία ακόμα Ελλάδα.
Μήπως προς τα εκεί πρέπει να στραφεί η πολιτισμική αφύπνιση των Ελλήνων- Θρακοπελασγών;.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου