Ακρίτας όντες έλαμνεν,
σην παραποταμέαν,
επέγνεν κι έρτον κι έλαμνεν,
την ώρα πέντ' αυλάκια.
Επέγνεν κι έρτον κι έσπερνεν,
εννέα κότια σπόρον.
Έρθεν πουλίν κι εκόνεψεν,
ση ζυγονί την άκρα.
Σκούται και καλοκάθεται,
ση ζυγονί την μέσεν.
- Οπίσ' πουλίν, οπίσ πουλίν,
μη τρως την βουκεντρέαν.
Και το πουλίν κελάηδεσεν,
σαν ανθρωπί' λαλίαν:
- Ακρίτα μου, ντο εκάθεσαι,
ντο στέκς και περμένεις;
Το ένοικο σ' εχάλασαν,
και την καλή σ' επαίραν.
Τ' όλον καλλίον τ' άλογο σ',
στρώνε και καβαλκεύνε.
Και τ' άλλα τα καθέτερα,
στέκνε και χλιμιντρίζνε.
Είναι Ντροπή να μεταφράζουμε την Γλώσσα σας άλλα έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα είναι αναγκασμένος να το Κάνω!!!
O Ακρίτας όταν όργωνε
στην όχθη του ποταμού
Πήγαινε κι ερχότανε κι όργωνε
Την ώρα πέντε αυλάκια
Πήγαινε κι ερχόταν κι έσπερνε
Εννέα οκάδες σπόρο
Ήρθε πουλί και κάθισε
Στου ζυγού την άκρη
Σηκώνεται και καλοκάθεται
Στου ζυγού τη μέση
-Πίσω πούλι, πίσω πούλι
Μη χτυπηθείς από τη βουκέντρα
Και το πουλί κελάηδησε
Με ανθρώπινη φωνή
-Ακρίτα μου, τι κάθεσαι;
Τι στέκες και περιμένεις;
Το σπίτι σου το χάλασαν
Και την καλή σου πήραν
Το πιο όμορφο σου το άλογο
Το ζεύουν και το καβαλικεύουν
Και τα άλλα σου τα άλογα
Στέκουν και χλιμιντρίζουν
Ο Ακρίτας πολύ θύμωσε,
Ο Ακρίτας θεριό γίνηκε.
Τι ήταν οι Ακρίτες ; Την απάντηση θα την πάρετε από την μελέτη της Ακαδημίας Αθηνών που επιμελήθηκε η Ελένη Αρβελέρ, από εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου