Εγκλήματα του κομμουνισμού.

Κωνσταντίνος
ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΘΕΣΗΣ ΠΟΥ ΥΠΕΒΑΛΛΕ Ο ΣΟΥΗΔΟΣ ΕΥΡΩΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΓΚΟΡΑΝ ΛΙΝΤΜΠΛΑΝΤ (ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ) ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΒΟΥΛΗ ΜΕ ΘΕΜΑ ''ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΔΙΕΘΝΗ ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΩΝ ΕΓΚΛΗΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΩΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΩΝ ΚΑΘΕΣΤΩΤΩΝ''. ΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΑΥΤΟ ΑΦΟΡΑ ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ.

Η κομμουνιστική εξουσία έχει εξαρχής συσχετισθεί με τη μαζική παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Για να καταλάβουν και να διατηρήσουν την εξουσία, τα κομμουνιστικά καθεστώτα πήγαν πιο πέρα από τις ατομικές δολοφονίες και τις τοπικές σφαγές και ενσωμάτωσαν το έγκλημα στο σύστημα εξουσίας Είναι αλήθεια πως αρκετά χρόνια μετά την εγκαθίδρυση του καθεστώτος στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, και μετά από δεκάδες χρόνια στη Σοβιετική Ένωση και την Κίνα, ο τρόμος έχασε λίγο από την αρχική του ισχύ. Ωστόσο, η «ανάμνηση του τρόμου» έπαιξε ένα σημαντικό ρόλο στις κοινωνίες, η ενδεχόμενη απειλή υποκατέστησε τις πραγματικές ωμότητες. Ακόμα, όποτε ένιωθαν την ανάγκη, τα καθεστώτα κατέφευγαν στον τρόμο, όπως φαίνεται από την Τσεχοσλοβακία το 1968, την Πολωνία το 1971, 1976 και 1981 ή την Κίνα το 1989. Αυτός ο κανόνας ισχύει για όλα τα ιστορικά και τρέχοντα κομμουνιστικά καθεστώτα, ανεξάρτητα χώρας. Σύμφωνα με προσεκτικούς υπολογισμούς (ακριβή στοιχεία δεν είναι διαθέσιμα) ο αριθμός των ατόμων που σκοτώθηκαν από τα κομμουνιστικά καθεστώτα, κατανεμημένα κατά χώρες ή περιοχές μπορεί να δοθεί ως εξής:
• Σοβιετική Ένωση: 20,000,000 θύματα
• Κίνα: 65,000,000
• Βιετνάμ: 1,000,000
• Βόρειος Κορέα: 2,000,000
• Καμπότζη: 2,000,000
• Ανατολική και κεντρική Ευρώπη: 1,000,000
• Λατινική Αμερική: 150,000
• Αφρική: 1,700,000
• Αφγανιστάν 1,500,000
Αυτοί οι αριθμοί περιλαμβάνουν μια ποικιλία περιπτώσεων: ατομικές και ομαδικές εκτελέσεις, θανάτους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, θύματα πείνας και εκτοπίσεων.
Τα παραπάνω νούμερα είναι τεκμηριωμένα -αν θεωρούνται μόνο εκτιμήσεις αυτό γίνεται γιατί υπάρχει έδαφος να υποψιαστούμε πως θα πρέπει να είναι πολύ υψηλότερα.
Το σημαντικό χαρακτηριστικό των κομμουνιστικών εγκλημάτων ήταν η καταστολή ενάντια σε ολόκληρες κατηγορίες αθώων ανθρώπων, των οποίων το μοναδικό «έγκλημα» ήταν το ότι ανήκαν σε αυτές τις κατηγορίες. Με αυτό τον τρόπο, στο όνομα της ιδεολογίας, τα καθεστώτα δολοφόνησαν δεκάδες εκατομμυρίων πλουσίων αγροτών (κουλάκοι), τιτλούχων, αστών, Κοζάκων, Ουκρανών και άλλων ομάδων. Αυτά τα εγκλήματα είναι άμεσα αποτελέσματα της θεωρίας της πάλης των τάξεων, που επέβαλε την «εκκαθάριση» ανθρώπων που δε θεωρούνταν χρήσιμοι στην οικοδόμηση μιας νέας κοινωνίας. Ένας τεράστιος αριθμός των θυμάτων ήταν υπήκοοι των χωρών. Στα τέλη της δεκαετίας του '20, στη Σοβιετική Ένωση, η GPU (πρώην «Τσέκα») εισήγαγε ποσοστώσεις: κάθε περιοχή ήταν υποχρεωμένη να παραδώσει έναν ορισμένο αριθμό «ταξικών εχθρών».Οι αριθμοί καθορίζονταν κεντρικά, από την ηγεσία του κομμουνιστικού κόμματος. Έτσι οι τοπικές αρχές όφειλαν να συλλάβουν, να εκτοπίσουν και να εκτελέσουν συγκεκριμένο αριθμό ατόμων. Αν αποτύγχαναν να το πράξουν, υπόκειντο οι ίδιοι σε δίωξη.Από την άποψη του αριθμού θυμάτων, η λίστα των πιο σημαντικών κομμουνιστικών εγκλημάτων περιλαμβάνει τα παρακάτω:
Ατομικές και ομαδικές εκτελέσεις ανθρώπων που θεωρούνταν πολιτικοί αντίπαλοι, χωρίς ή με αυθαίρετες δίκες, αιματηρές καταστολές διαδηλώσεων και απεργιών, θανάτωση ομήρων και αιχμαλώτων πολέμου στη Ρωσία το 1918-22. Έλλειψη πρόσβασης σε αρχεία (καθώς και έλλειψη οποιωνδήποτε ντοκουμέντων για αναρίθμητες εκτελέσεις) κάνει αδύνατο το να «δοθούν ακριβείς αριθμοί, αλλά ο αριθμός των θυμάτων αποτιμάται σε δεκάδες χιλιάδες.
Θάνατος από λιμό περίπου 5 εκατομμυρίων ατόμων, ως αποτέλεσμα επιτάξεων, ιδιαίτερα στην Ουκρανία το 1921-1923. Ο λιμός χρησιμοποιήθηκε ως πολιτικό όπλο από αρκετά κομμουνιστικά καθεστώτα και όχι μόνο στη Σοβιετική Ενωση.
Γενοκτονία 300,000-500,000 Κοζάκων μεταξύ 1919 και 1920.Δεκάδες χιλιάδες χάθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Εδώ ξανά, η έλλειψη πρόσβασης σε αρχεία κάνει την έρευνα αδύνατη.
690,000 άτομα καταδικάστηκαν αυθαίρετα σε θάνατο και εκτελέστηκαν ως αποτέλεσμα του «διωγμού» από το κομμουνιστικό κόμμα το 1937-1938.
Χιλιάδες άλλων εκτοπίστηκαν ή τοποθετήθηκαν σε στρατόπεδα.
Συνολικά μεταξύ 1ης Οκτώβρη 1936 και 1ης Νοέμβρη 1938 περίπου 1,565,000 συνελήφθησαν και από αυτούς 668,.305 εκτελέστηκαν. Σύμφωνα με πολλούς μελετητές, αυτά τα νούμερα είναι υποτιμημένα και θα πρέπει να επαληθευτούν όταν όλα τα αρχεία γίνουν προσβάσιμα.
Μαζικές δολοφονίες περίπου 30,000 «κουλάκων» («πλουσίων» αγροτών) κατά την αναγκαστική κολεκτιβοποίηση του 1929-1933.
'Αλλα 2 εκατομμύρια εκτοπίστηκαν το 1930-1932.
Χιλιάδες απλοί άνθρωποι στη Σοβιετική Ένωση κατηγορήθηκαν για σχέσεις με τους «εχθρούς» και εκτελέστηκαν την περίοδο πριν τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.
Για παράδειγμα, το 1937 περίπου 144,000 άνθρωποι συνελήφθησαν και από αυτούς 110,000 εκτελέστηκαν, αφού κατηγορήθηκαν για επαφές με Πολωνούς πολίτες που ζούσαν στη Σοβιετική Ένωση. Επίσης το 1937, 42,000 εκτελέστηκαν στη βάση ότι είχαν σχέσεις με Γερμανούς εργάτες στην ΕΣΣΔ.
6 εκατομμύρια Ουκρανοί λιμοκτόνησαν, ως αποτέλεσμα εσκεμμένης κρατικής πολιτικής, το 1932-1933.
Δολοφονίες και εκτοπίσεις εκατοντάδων χιλιάδων Πολωνών, Ουκρανών, Λιθουανών, Εσθονών, Μολδαβών και κατοίκων της Βεσαραβίας το 1941 και 1944-45.
Εκτόπιση των Γερμανών του Βόλγα το 1941, των Τατάρων της Κριμαίας το 1943, Τσετσένων και Ινγκούς το 1944.
Εκτόπιση και εξόντωση του ενός τετάρτου του πληθυσμού στην Καμπότζη το 1975-1978.
Εκατομμύρια θυμάτων των εγκληματικών πολιτικών του Μάο Τσε Τουγκ (Mao Zedong) στην Κίνα του Κιμ Ιλ Σουνγκ (Kim Il-sung) στη Βόρειο Κορέα. Εδώ ξανά έλλειψη ντοκουμέντων δεν επιτρέπει ακριβή στοιχεία να δοθούν.
Πολυάριθμα θύματα σε άλλα μέρη του κόσμου -Αφρική, Ασία και λατινική Αμερική- σε χώρες που αυτοαποκαλούνται κομμουνιστικές και είχαν ευθεία αναφορά στην κομμουνιστική ιδεολογία.
Αυτή η λίστα σε καμία περίπτωση δεν εξαντλείται εδώ. Δεν υπάρχει πρακτικά χώρα ή περιοχή υπό κομμουνιστική διοίκηση, που να μη δημιούργησε το δικό της κατάλογο πόνου.
Στρατόπεδα συγκέντρωσης δημιουργήθηκαν από το πρώτο κομμουνιστικό καθεστώς, ήδη από το Σεπτέμβρη του 1918 και έγιναν ένα από τα πιο επονείδιστα σύμβολα των κομμουνιστικών καθεστώτων. Το 1921, υπήρχαν ήδη 107 στρατόπεδα συγκέντρωσης, με πάνω από 50,000 κρατούμενους. Η εξαιρετικά υψηλή θνησιμότητα σε αυτά τα στρατόπεδα μπορεί να αποδειχτεί από την κατάσταση στο στρατόπεδο της Κροστάνδης: από τους 6,500 κρατούμενους που τοποθετήθηκαν το Μάρτη του 1921, μόνο 1,500 παρέμεναν ζωντανοί ένα χρόνο μετά. Το 1940, ο αριθμός των κρατουμένων έφτανε τα 2,350,000 σε 53 συμπλέγματα στρατοπέδων συγκέντρωσης, 425 ειδικές αποικίες, 50 αποικίες ανηλίκων και 90 σπίτια νεογέννητων. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '40, υπήρχαν κατά μέσο όρο 2.5 εκατομμύρια κρατούμενοι σε στρατόπεδα. Αν λάβουμε υπόψη το ρυθμό θνησιμότητας, αυτό σημαίνει πως ο πραγματικός αριθμός των ανθρώπων που βρίσκονταν σε στρατόπεδα ήταν πολύ υψηλότερος. Συνολικά, μεταξύ 15 και 20 εκατομμυρίων ανθρώπων πέρασαν από στρατόπεδα μεταξύ 1930 και 1953. Στρατόπεδα συγκέντρωσης επίσης δημιουργήθηκαν σε άλλα κομμουνιστικά καθεστώτα, ιδίως στην Κίνα, τη Βόρειο Κορέα, την Καμπότζη και το Βιετνάμ. Η εισβολή από το σοβιετικό στρατό σε αρκετές χώρες κατά το Β' παγκόσμιο πόλεμο ακολουθήθηκε συστηματικά από μαζικό τρόμο, συλλήψεις, εκτοπίσεις και δολοφονίες. Μεταξύ των χωρών που επλήγησαν περισσότερο, ήταν η Πολωνία. (175,000 θύματα, περιλαμβανομένης της δολοφονίας 800 αξιωματικών, που αριθμεί το 17,5% του συνολικού πληθυσμού), η Λιθουανία, Λετονία (119,000 θύματα), Βεσαραβία και η βόρειος Βουκοβίνα. Εκτόπιση ολόκληρων εθνών ήταν ένα σύνηθες πολιτικό μέτρο, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια του Β' παγκοσμίου πολέμου. Το 1940-41 περίπου 330,000 Πολωνοί πολίτες, που ζούσαν στις περιοχές που κατέλαβε ο σοβιετικός στρατός, εκτοπίστηκαν στην ανατολική Σοβιετική Ένωση, κυρίως στο Καζακστάν• 900,000 Γερμανοί από την περιοχή του Βόλγα εκτοπίστηκαν το φθινόπωρο του 1941• 93,000 Καλμούκοι εκτοπίστηκαν το Δεκέμβρη του 1943• 521,000 Τσετσένοι και Ινγουσέτοι εκτοπίστηκαν το Φλεβάρη του 1944• 180.000 Τάταροι της Κριμαίας εκτοπίστηκαν το 1944. Η λίστα δε θα ήταν πλήρης, δίχως να αναφέρουμε τους Λετονούς, Λιθουανούς, Εσθονούς, Έλληνες, Βούλγαρους, Αρμένιους της Κριμαίας, Τούρκους και Κούρδους από τον Καύκασο. Οι εκτοπίσεις επίσης αφορούσαν στους πολιτικούς αντιπάλους. Από το 1920 οι πολιτικοί αντίπαλοι στη Ρωσία εκτοπίζονταν στα νησιά Σολοβέτσκι. Το 1927, στο στρατόπεδο του Σολόβκι κρατούνταν 13,000 κρατούμενοι, από 48 διαφορετικές εθνότητες. Τα πιο βίαια εγκλήματα των κομμουνιστικών καθεστώτων, όπως οι μαζικές δολοφονίες και γενοκτονία, βασανισμός, καταναγκαστική εργασία και άλλες μορφές μαζικού φυσικού τρόμου, συνεχίστηκαν στη Σοβιετική Ένωση και σε μικρότερη έκταση σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες έως το θάνατο του Στάλιν (Stalin). Από τα μέσα της δεκαετίας του '50, ο τρόμος στα ευρωπαϊκά κομμουνιστικά κράτη μειώθηκε σημαντικά, αλλά η επιλεκτική δίωξη διάφορων ομάδων και ατόμων συνεχίστηκε. Περιλάμβανε παρακολούθηση από την αστυνομία, συλλήψεις, φυλάκιση, πρόστιμα, αναγκαστική ψυχιατρική θεραπεία, διάφορους περιορισμούς της ελευθερίας κίνησης, διακρίσεις στην εργασία που συχνά οδηγούσαν στη φτώχεια και στον επαγγελματικό αποκλεισμό, δημόσια ταπείνωση και συκοφαντία. Τα μετασταλινικά ευρωπαϊκά κομμουνιστικά καθεστώτα εκμεταλλεύτηκαν την ευρεία διάδοση φόβου για ενδεχόμενες διώξεις που ήταν έντονα χαραγμένες στη συλλογική μνήμη. Ωστόσο, μακροπρόθεσμα, η ανάμνηση του περασμένου φόβου σταδιακά αδυνάτισε, έχοντας μικρότερη επίδραση στις νέες γενιές. Ωστόσο, ακόμα και κατά τη διάρκεια αυτών των σχετικά ήρεμων περιόδων, τα κομμουνιστικά καθεστώτα ήταν ικανά να καταφύγουν σε μαζική βία αν ήταν αναγκαίο, όπως δείχνουν τα γεγονότα στην Ουγγαρία του 1956, στην Τσεχοσλοβακία το 1968, ή στην Πολωνία το 1956, το 1968, το 1970 και το 1981. Η πτώση των κομμουνιστικών καθεστώτων στη Σοβιετική Ένωση και άλλες ευρωπαϊκές χώρες διευκόλυνε την πρόσβαση σε ορισμένα αρχεία που τεκμηριώνουν τα κομμουνιστικά εγκλήματα. Πριν το 1990, αυτά τα αρχεία ήταν πλήρως απροσπέλαστα. Τα ντοκουμέντα που μπορούν να βρεθούν εκεί συνιστούν μια σημαντική πηγή πληροφόρησης για τους μηχανισμούς εξουσίας και λήψης αποφάσεων, και συμπληρώνουν την ιστορική γνώση για τη λειτουργία του κομμουνιστικού συστήματος.
Νυκτερινός  Επισκέπτης
Δωράκι στο ΣΥΡΙΖΑ και στο ΚΚΕ Ολη η Εκθεση εδώ