Νυκτερινός Επισκέπτης
Δεν ξέρω εσείς τι λέτε , αλλά εμείς προτείνουμε για βοηθό εισαγγελέα στην Υπόθεση siemens τον κ.Ψωμιάδη , αφού δεν έχει γραμματειακό προσωπικό ο κ Αθανασίου είναι μεγάλη ευκαιρία , μόνο και μόνο από την όψη του παρουσιαστικού του θα αρχίσουν να τρέμουν οι μάρτυρες και οι υπόδικοι , και ο ρόλος της Δικαιοσύνης θα γένει ποιο εύκολος !!!Για να απογύγουμε προβλήματα που περιγάφει παρακάτω Ο Χρήστος Ζέρβας ....
5 νομικά προβλήματα στην εμπλοκή πολιτικών
Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΖΕΡΒΑ
Η υπόθεση των «μαύρων ταμείων» της Siemens και η πιθανή εμπλοκή πολιτικών προσώπων, πρώην υπουργών και πολιτικών κομμάτων ως αποδεκτών «μαύρου πολιτικού χρήματος» επαναφέρει στο προσκήνιο το πρόβλημα αποτελεσματικότητας των ανακριτικών αρχών όσον αφορά την αναζήτηση και τον καταλογισμό των ποινικών ευθυνών.
Το υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο, ο νόμος περί ευθύνης υπουργών, όπως ορίζεται στο άρθρο 86 του Συντάγματος, δέχεται πυρά από τον νομικό κόσμο για μια σειρά από ελλείψεις, ανεπάρκειες και κενά, που δημιουργούν υπόνοιες για διακριτική ευνοϊκή μεταχείριση των πολιτικών σε βάρος των άλλων πολιτών.
Με τη βοήθεια έγκριτων νομικών εντοπίσαμε τα πιο σοβαρά από τα νομικά αυτά προβλήματα, που πιθανόν να αντιμετωπίσουμε στη συνέχεια, ανάλογα και με την τροπή της δικαστικής έρευνας.
1 Το αξιόποινο: Σύμφωνα με την παράγραφο 3 του άρθρου 86 του Συντάγματος, η Βουλή μπορεί να ασκήσει διώξεις κατά υπουργών μέχρι το πέρας της δεύτερης τακτικής συνόδου της βουλευτικής περιόδου, που αρχίζει μετά την τέλεση του αδικήματος. Το ίδιο προβλέπει φυσικά στην παράγραφο 2 του άρθρου 3 και ο νόμος περί ευθύνης υπουργών, ο οποίος υλοποιεί τη συνταγματική διάταξη.
Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι ένας υπουργός που θα συλληφθεί να διαπράττει αδίκημα (πλημμέλημα ή κακούργημα) κατά τη διάρκεια της προηγούμενης Βουλής (2004-2007) μπορεί να διωχθεί το αργότερο έως τον Ιούνιο του 2009.
Οσο για αδικήματα πρώην υπουργών που διαπράχθηκαν κατά την προηγούμενη σύνοδο της Βουλής, δηλαδή την περίοδο 2000-2004, η σημερινή Βουλή δεν μπορεί να κάνει απολύτως τίποτα.
2 Η παραγραφή. Ο χρόνος παραγραφής των αδικημάτων των πολιτικών προσώπων ορίζεται από τον νόμο περί ευθύνης υπουργών και είναι μόλις πέντε έτη από την ημέρα που τελέστηκαν, ακόμη και εάν πρόκειται για κακούργημα. Για όλους τους υπόλοιπους πολίτες η παραγραφή στα κακουργήματα είναι εικοσαετής.
Ως αιτιολογία, ο τότε υπουργός Δικαιοσύνης του ΠΑΣΟΚ, Φ. Πετσάλνικος, που εισήγαγε τον νόμο, είχε επικαλεστεί την ανάγκη ταχείας εκκαθάρισης των υποθέσεων που αφορούν τον πολιτικό κόσμο.
Η πενταετής παραγραφή αναστέλλεται μόνο όσο διαρκεί η βουλευτική περίοδος στην οποία τελέστηκε η πράξη (εκτός εάν αποφάσισε ήδη η Βουλή), όσο διαρκεί η κύρια διαδικασία της ανάκρισης και όσο ισχύει απόφαση της Βουλής για αναστολή της δίωξης. Σε κάθε περίπτωση η παραγραφή δεν μπορεί να ξεπερνά τα 10 χρόνια.
Ετσι εάν μέσα σε 5 ή στην καλύτερη εκδοχή, σε δέκα χρόνια δεν υπάρξει τελεσίδικη καταδίκη υπουργού, κατά του οποίου ασκήθηκε ποινική δίωξη, η υπόθεση παραγράφεται. Στην περίπτωσή μας, αυτοί που κινδυνεύουν να διωχθούν είναι όσοι θα αποδειχθεί ότι διέπραξαν αδικήματα την προηγούμενη περίοδο της Βουλής, δηλαδή μεταξύ 2004-2007. Εάν τώρα η πράξη έχει γίνει στην αρχή, δηλαδή το 2004, το αδίκημα παραγράφεται το 2009.
3 Συμμέτοχοι: Σύμφωνα με το Σύνταγμα, μαζί με τους υπουργούς παραπέμπονται υποχρεωτικά και οι τυχόν συμμέτοχοι. Τα φυσικά δηλαδή πρόσωπα που συμμετείχαν στα αδικήματα των πολιτικών. Σε περίπτωση που η Βουλή δεν προχωρήσει σε ποινική δίωξη κατά υπουργών, την τύχη των συμμετόχων αποφασίζουν τα τακτικά ποινικά δικαστήρια.
Θέμα έχει δημιουργηθεί εδώ με το αν ισχύει και για τους συμμετόχους η ευνοϊκή 5ετής παραγραφή. Πρόσφατα το Τριμελές Εφετείο Αθηνών είχε απαλλάξει τα στελέχη της ΔΕΚΑ από το κακούργημα της απιστίας για παιχνίδια στο Χρηματιστήριο, με το σκεπτικό ότι ισχύει και γι' αυτά η 5ετής παραγραφή που καλύπτει πρώην υπουργούς, οι οποίοι όμως στην περίπτωση αυτή δεν διώχθηκαν.
Πάνω στην υπόθεση αυτή, κάποιοι από τους εμπλεκόμενους των ταμείων της Siemens επιχείρησαν να στήσουν την υπερασπιστική γραμμή άμυνας. Ομως ο Αρειος Πάγος τους χάλασε τα σχέδια. Μετά από εισήγηση και του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Γ. Σανιδά, αναίρεσε την απόφαση κρίνοντας ότι δεν ισχύει για τους συμμετόχους η ειδική παραγραφή. Ο κ. Σανιδάς είχε υποστηρίξει μάλιστα ότι η 5ετής παραγραφή για τους υπουργούς είναι αντισυνταγματική, καθώς παραβιάζει την αρχή της ισότητας.
4 Η έρευνα: Τη δίωξη κατά υπουργών ασκεί αποκλειστικά η Βουλή. Δεν επιτρέπεται ανάκριση ή προκαταρκτική εξέταση εναντίον τους, χωρίς προηγούμενη απόφασή της. Εάν από τη διεξαγωγή κάποιας έρευνας (όπως η προκαταρκτική του κ. Π. Αθανασίου καλή ώρα) προκύψουν στοιχεία τα οποία σχετίζονται με αξιόποινες πράξεις υπουργών, αυτά διαβιβάζονται αμελλητί (δηλ. αμέσως, χωρίς υπαίτια βραδύτητα) στη Βουλή.
Ο νόμος περί ευθύνης υπουργών προβλέπει επί πλέον ότι η διαβίβαση των στοιχείων αυτών δεν εμποδίζει την έρευνα για άλλα πρόσωπα, ενώ απαγορεύει στον εισαγγελέα ή τον ανακριτή να αξιολογήσει τα στοιχεία που έχουν σχέση με πολιτικά πρόσωπα.
Οπως όμως έλεγαν ανώτατοι εισαγγελικοί κύκλοι, δεν είναι δυνατόν ένας εισαγγελικός λειτουργός να μην αξιολογεί, τουλάχιστον σε σχέση με τη βασιμότητα των στοιχείων, το υλικό που συγκεντρώνει. Διαφορετικά, έλεγαν, θα βομβαρδιζόταν η Βουλή με κάθε λογής αβάσιμες ή παραγεγραμμένες καταγγελίες.
Για τον λόγο αυτό άλλωστε μέχρι τώρα ο κ. Αθανασίου δεν έχει στείλει τη δικογραφία στη Βουλή, αν και αναφέρονται σε καταθέσεις ονόματα υπουργών και βουλευτών. Αλλες θεωρεί παραγεγραμμένες, ενώ για άλλες εκτιμά ότι δεν συνδέονται με συγκεκριμένες αξιόποινες πράξεις.
5 Η Βουλή. Μπορεί είτε να ερευνά μια υπόθεση ως Εξεταστική Επιτροπή είτε να συστήνει προανακριτική επιτροπή, μετά από πρόταση για άσκηση δίωξης που υποβάλλεται από 30 βουλευτές και ψηφίζεται από την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών.
Η υπόθεση των «μαύρων ταμείων» της Siemens και η πιθανή εμπλοκή πολιτικών προσώπων, πρώην υπουργών και πολιτικών κομμάτων ως αποδεκτών «μαύρου πολιτικού χρήματος» επαναφέρει στο προσκήνιο το πρόβλημα αποτελεσματικότητας των ανακριτικών αρχών όσον αφορά την αναζήτηση και τον καταλογισμό των ποινικών ευθυνών.
Το υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο, ο νόμος περί ευθύνης υπουργών, όπως ορίζεται στο άρθρο 86 του Συντάγματος, δέχεται πυρά από τον νομικό κόσμο για μια σειρά από ελλείψεις, ανεπάρκειες και κενά, που δημιουργούν υπόνοιες για διακριτική ευνοϊκή μεταχείριση των πολιτικών σε βάρος των άλλων πολιτών.
Με τη βοήθεια έγκριτων νομικών εντοπίσαμε τα πιο σοβαρά από τα νομικά αυτά προβλήματα, που πιθανόν να αντιμετωπίσουμε στη συνέχεια, ανάλογα και με την τροπή της δικαστικής έρευνας.
1 Το αξιόποινο: Σύμφωνα με την παράγραφο 3 του άρθρου 86 του Συντάγματος, η Βουλή μπορεί να ασκήσει διώξεις κατά υπουργών μέχρι το πέρας της δεύτερης τακτικής συνόδου της βουλευτικής περιόδου, που αρχίζει μετά την τέλεση του αδικήματος. Το ίδιο προβλέπει φυσικά στην παράγραφο 2 του άρθρου 3 και ο νόμος περί ευθύνης υπουργών, ο οποίος υλοποιεί τη συνταγματική διάταξη.
Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι ένας υπουργός που θα συλληφθεί να διαπράττει αδίκημα (πλημμέλημα ή κακούργημα) κατά τη διάρκεια της προηγούμενης Βουλής (2004-2007) μπορεί να διωχθεί το αργότερο έως τον Ιούνιο του 2009.
Οσο για αδικήματα πρώην υπουργών που διαπράχθηκαν κατά την προηγούμενη σύνοδο της Βουλής, δηλαδή την περίοδο 2000-2004, η σημερινή Βουλή δεν μπορεί να κάνει απολύτως τίποτα.
2 Η παραγραφή. Ο χρόνος παραγραφής των αδικημάτων των πολιτικών προσώπων ορίζεται από τον νόμο περί ευθύνης υπουργών και είναι μόλις πέντε έτη από την ημέρα που τελέστηκαν, ακόμη και εάν πρόκειται για κακούργημα. Για όλους τους υπόλοιπους πολίτες η παραγραφή στα κακουργήματα είναι εικοσαετής.
Ως αιτιολογία, ο τότε υπουργός Δικαιοσύνης του ΠΑΣΟΚ, Φ. Πετσάλνικος, που εισήγαγε τον νόμο, είχε επικαλεστεί την ανάγκη ταχείας εκκαθάρισης των υποθέσεων που αφορούν τον πολιτικό κόσμο.
Η πενταετής παραγραφή αναστέλλεται μόνο όσο διαρκεί η βουλευτική περίοδος στην οποία τελέστηκε η πράξη (εκτός εάν αποφάσισε ήδη η Βουλή), όσο διαρκεί η κύρια διαδικασία της ανάκρισης και όσο ισχύει απόφαση της Βουλής για αναστολή της δίωξης. Σε κάθε περίπτωση η παραγραφή δεν μπορεί να ξεπερνά τα 10 χρόνια.
Ετσι εάν μέσα σε 5 ή στην καλύτερη εκδοχή, σε δέκα χρόνια δεν υπάρξει τελεσίδικη καταδίκη υπουργού, κατά του οποίου ασκήθηκε ποινική δίωξη, η υπόθεση παραγράφεται. Στην περίπτωσή μας, αυτοί που κινδυνεύουν να διωχθούν είναι όσοι θα αποδειχθεί ότι διέπραξαν αδικήματα την προηγούμενη περίοδο της Βουλής, δηλαδή μεταξύ 2004-2007. Εάν τώρα η πράξη έχει γίνει στην αρχή, δηλαδή το 2004, το αδίκημα παραγράφεται το 2009.
3 Συμμέτοχοι: Σύμφωνα με το Σύνταγμα, μαζί με τους υπουργούς παραπέμπονται υποχρεωτικά και οι τυχόν συμμέτοχοι. Τα φυσικά δηλαδή πρόσωπα που συμμετείχαν στα αδικήματα των πολιτικών. Σε περίπτωση που η Βουλή δεν προχωρήσει σε ποινική δίωξη κατά υπουργών, την τύχη των συμμετόχων αποφασίζουν τα τακτικά ποινικά δικαστήρια.
Θέμα έχει δημιουργηθεί εδώ με το αν ισχύει και για τους συμμετόχους η ευνοϊκή 5ετής παραγραφή. Πρόσφατα το Τριμελές Εφετείο Αθηνών είχε απαλλάξει τα στελέχη της ΔΕΚΑ από το κακούργημα της απιστίας για παιχνίδια στο Χρηματιστήριο, με το σκεπτικό ότι ισχύει και γι' αυτά η 5ετής παραγραφή που καλύπτει πρώην υπουργούς, οι οποίοι όμως στην περίπτωση αυτή δεν διώχθηκαν.
Πάνω στην υπόθεση αυτή, κάποιοι από τους εμπλεκόμενους των ταμείων της Siemens επιχείρησαν να στήσουν την υπερασπιστική γραμμή άμυνας. Ομως ο Αρειος Πάγος τους χάλασε τα σχέδια. Μετά από εισήγηση και του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Γ. Σανιδά, αναίρεσε την απόφαση κρίνοντας ότι δεν ισχύει για τους συμμετόχους η ειδική παραγραφή. Ο κ. Σανιδάς είχε υποστηρίξει μάλιστα ότι η 5ετής παραγραφή για τους υπουργούς είναι αντισυνταγματική, καθώς παραβιάζει την αρχή της ισότητας.
4 Η έρευνα: Τη δίωξη κατά υπουργών ασκεί αποκλειστικά η Βουλή. Δεν επιτρέπεται ανάκριση ή προκαταρκτική εξέταση εναντίον τους, χωρίς προηγούμενη απόφασή της. Εάν από τη διεξαγωγή κάποιας έρευνας (όπως η προκαταρκτική του κ. Π. Αθανασίου καλή ώρα) προκύψουν στοιχεία τα οποία σχετίζονται με αξιόποινες πράξεις υπουργών, αυτά διαβιβάζονται αμελλητί (δηλ. αμέσως, χωρίς υπαίτια βραδύτητα) στη Βουλή.
Ο νόμος περί ευθύνης υπουργών προβλέπει επί πλέον ότι η διαβίβαση των στοιχείων αυτών δεν εμποδίζει την έρευνα για άλλα πρόσωπα, ενώ απαγορεύει στον εισαγγελέα ή τον ανακριτή να αξιολογήσει τα στοιχεία που έχουν σχέση με πολιτικά πρόσωπα.
Οπως όμως έλεγαν ανώτατοι εισαγγελικοί κύκλοι, δεν είναι δυνατόν ένας εισαγγελικός λειτουργός να μην αξιολογεί, τουλάχιστον σε σχέση με τη βασιμότητα των στοιχείων, το υλικό που συγκεντρώνει. Διαφορετικά, έλεγαν, θα βομβαρδιζόταν η Βουλή με κάθε λογής αβάσιμες ή παραγεγραμμένες καταγγελίες.
Για τον λόγο αυτό άλλωστε μέχρι τώρα ο κ. Αθανασίου δεν έχει στείλει τη δικογραφία στη Βουλή, αν και αναφέρονται σε καταθέσεις ονόματα υπουργών και βουλευτών. Αλλες θεωρεί παραγεγραμμένες, ενώ για άλλες εκτιμά ότι δεν συνδέονται με συγκεκριμένες αξιόποινες πράξεις.
5 Η Βουλή. Μπορεί είτε να ερευνά μια υπόθεση ως Εξεταστική Επιτροπή είτε να συστήνει προανακριτική επιτροπή, μετά από πρόταση για άσκηση δίωξης που υποβάλλεται από 30 βουλευτές και ψηφίζεται από την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών.
Οπως έλεγαν νομικοί, η Εξεταστική Επιτροπή δεν έχει ποινικές αρμοδιότητες και δεν μπορεί να προβεί σε ανακριτικές πράξεις για έλεγχο των καταγγελιών. Αυτό μπορεί να το κάνει μόνο η προανακριτική επιτροπή. Αρα, λένε, ουσιαστική έρευνα επαλήθευσης των διάφορων καταγγελιών μπορεί να κάνει μόνο η προανακριτική επιτροπή.
zervas@enet.gr
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου