Μας πήρανε χαμπάρι, μέχρι και τα κοπρόσκυλα

Συντάκτης: Κωνσταντίνος
Συνεργάτης
Το μνημείο του αγνώστου στρατιώτη στο κέντρο της πρωτεύουσας, συνορεύει με τη Βουλή, το Ναό της Δημοκρατίας και φυλάσσεται από τους ευσταλείς τσολιάδες.
Κάθε Κυριακή πρωί γίνεται με τυμπανοκρουσίες και πανηγυρικό τρόπο, η αντικατάσταση της φρουράς του αγνώστου στρατιώτη. Το τελετουργικό προκαλεί ρίγη συγκίνησης στους παλιότερους, αδιαφορία στους νεότερους, αξιοθέατο στους τουρίστες και ειδική έλξη στο υπηρετικό προσωπικό της γύρω αριστοκρατίας, στη θέα της κορμοστασιάς των ευζώνων. Παλιός νοσταλγός των μαθητικών και μετέπειτα θουρίων ο συντάκτης, βρέθηκε ένα ηλιόλουστο κυριακάτικο πρωινό σε σημείο κοντά στη προετοιμασία της προεδρικής φρουράς για το επίσημο τελετουργικό.
Ασυναίσθητα στους ήχους της μουσικής συγχρόνισα το βηματισμό στο ρυθμό του τιμητικού αποσπάσματος. Όταν πλησίασε η πομπή μπροστά στην είσοδο της Βουλής, εμφανίζεται αιφνιδίως μεγαλόσωμος αδέσποτος σκύλος να τρέχει αγριεμένος προς την πομπή. Υπέθεσα ότι είναι χτυπημένος και να απομακρύνεται από τους πολιτισμένους. Έκανα μεγάλο λάθος. Μόλις έφτασε στη πομπή ο αγριεμένος σκύλος κούνησε φιλικά την ουρά του, επιθεώρησε όλο το τμήμα της μουσικής και μετά αγέρωχος, καμαρωτός, πλησίασε παράλληλα στον επικεφαλή του τιμητικού αποσπάσματος και συμβάδισε μερικά μέτρα μαζί του, σαν τιμητική συμμετοχή, στην εορταστική ατμόσφαιρα.
Όταν προφανώς διαπίστωσε ότι ο φουστανοφορεμένος αξ/κος ήταν εντάξει, έκανε στροφή και επιθεώρησε τις τρεις διμοιρίες των τσολιάδων-στρατιωτών. Δεν μπήκε μέσα στις γραμμές των συντεταγμένων στρατιωτών. Η επιθεώρηση έγινε κανονικά από αριστερά προς τα δεξιά, επίσημα. Στη συνέχεια επανήλθε παραπλήσια στον επικεφαλή και συνέχισε τη θριαμβευτική του πορεία στο μνημείο του αγνώστου στρατιώτη. Κάπου-κάπου έριχνε άγριες ματιές αν όλα πήγαιναν καλά. Έφτανε μάλιστα στο ρυθμικό βηματισμό του συγκροτήματος να χτυπάει και ο σκύλος δυνατά τα μπροστινά πόδια, στο οδόστρωμα.
…Γέλασα και θαύμασα το αδέσποτο τετράποδο που με δική του πρωτοβουλία ανέλαβε σημαιοφόρος.
Απομακρυνόμενος, μονολόγησα: «Αφού οι σύγχρονοι Έλληνες έριξαν τα όσια και ιερά κύσι, αντελήφθησαν καλύτερα τις ανάγκες οι σκύλοι και ανέλαβαν να μας διδάξουν».
Μπράβο μας!!!
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΗΧΩ